ശുകദേവൻ പറഞ്ഞു: ഗരുഡൻ ഭക്ഷിക്കുന്നതിൽനിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ, സർപ്പങ്ങൾ മുൻപ് ഗരുഡനുമായി ഒരു ഉടമ്പടി ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. അതനുസരിച്ച് ഓരോ മാസവും ഒരു വൃക്ഷത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ അവർ കപ്പം അർപ്പിക്കണം. അങ്ങനെ എല്ലാ മാസവും കൃത്യസമയത്ത് ഓരോ സർപ്പവും ഗരുഡനിൽനിന്ന് സംരക്ഷണം വാങ്ങുന്നതിനായി വേണ്ട നിവേദ്യം സമർപ്പിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. മറ്റെല്ലാ സർപ്പങ്ങളും ഗരുഡന് കപ്പം അർപ്പിക്കുമ്പോൾ, അഹങ്കാരിയായ കാളിയൻ, കദ്രുവിന്റെ പുത്രൻ, ഗരുഡൻ വരുന്നതിന് മുൻപുതന്നെ ആ നിവേദ്യങ്ങൾ എല്ലാം ഭക്ഷിക്കുമായിരുന്നു. അങ്ങനെ കാളിയൻ വിഷ്ണുവിന്റെ വാഹനമായ ഗരുഡനെ പരസ്യമായി വെല്ലുവിളിച്ചു.
ഹേ രാജാവേ!, ഭഗവാന് പ്രിയങ്കരനായ, അത്യധികം ശക്തനായ ഗരുഡൻ ഇത് കേട്ട് കോപം പൂണ്ടു. കാളിയനെ വധിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം അതിവേഗത്തിൽ സർപ്പത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞെത്തി. ഗരുഡൻ അതിവേഗം തന്നിലേക്ക് അടുക്കുന്നത്കണ്ട്, വിഷം ആയുധമാക്കിയ കാളിയൻ പ്രതിരോധത്തിനായി തന്റെ തലകൾ ഉയർത്തി. ഭയങ്കരമായ നാവുകൾ കാണിച്ചും, ഭീകരമായ കണ്ണുകൾ വലുതാക്കിയും, കാളിയൻ തന്റെ കോമ്പല്ലുകളാകുന്ന ആയുധം കൊണ്ട് ഗരുഡനെ കടിച്ചു. കോപം പൂണ്ട താർക്ഷ്യപുത്രൻ കാളിയന്റെ ആക്രമണത്തെ അതിവേഗം ചെറുത്തു. മധുസൂദനന്റെ ആ അത്യധികം ശക്തനായ വാഹനം, സ്വർണ്ണം പോലെ തിളങ്ങുന്ന തന്റെ ഇടത്തെ ചിറക് കൊണ്ട് കദ്രുവിന്റെ പുത്രനെ അടിച്ചു. ഗരുഡന്റെ ചിറകടിയേറ്റ കാളിയൻ അത്യധികം വിഷമിച്ചു. അങ്ങനെ അവൻ യമുനാനദിയോട് ചേർന്ന ഒരു തടാകത്തിൽ അഭയം തേടി.
ഗരുഡന് ഈ തടാകത്തിൽ പ്രവേശിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. കാരണം, ആ തടാകത്തിൽ ഒരിക്കൽ ഗരുഡൻ തന്റെ സാധാരണ ഭക്ഷണം ആയ മത്സ്യത്തെ ഭക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ജലത്തിൽ ധ്യാനത്തിലിരുന്ന സൗഭരി മഹർഷി വിലക്കിയിട്ടും ഗരുഡൻ ധൈര്യപ്പെട്ട് വിശപ്പ് കാരണം ഒരു മത്സ്യത്തെ പിടിച്ചെടുത്തു. തങ്ങളുടെ നേതാവിന്റെ മരണത്തിൽ ആ തടാകത്തിലെ നിർഭാഗ്യരായ മറ്റ് ത്സ്യങ്ങൾ ദുഃഖിതരായത് കണ്ടപ്പോൾ, തടാകവാസികളുടെ ഗുണത്തിനായി ദയയോടെ സൗഭരിമഹർഷി താഴെ പറയുന്ന വിധം ഗരുഡന് ശാപം നൽകി.
"ഗരുഡൻ ഒരിക്കൽ കൂടി ഈ തടാകത്തിൽ പ്രവേശിക്കുകയോ ഇവിടെയുള്ള മത്സ്യങ്ങളെ ഭക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്താൽ, അയാൾക്ക് ഉടൻ തന്നെ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടും. ഞാൻ പറയുന്നത് സത്യമാണ്."
സർപ്പങ്ങളിൽ കാളിയൻ മാത്രമാണ് ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞത്. ഗരുഡനെ ഭയന്ന് അവൻ ആ യമുനാതടാകത്തിൽ വാസം തുടങ്ങി. പിന്നീട് ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണൻ അവനെ അവിടെ നിന്ന് ഓടിച്ചു.
കാളിയനെ ഭഗവൻ ശിക്ഷിച്ചതിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണം പുനരാരംഭിച്ചുകൊണ്ട്, ശുകദേവൻ തുടർന്നു: ഹേ രാജൻ!, ദിവ്യമായ മാല്യങ്ങൾ, സുഗന്ധങ്ങൾ, വസ്ത്രങ്ങൾ എന്നിവ ധരിച്ചും, അനേകം മനോഹരമായ ആഭരണങ്ങളാൽ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടും, സ്വർണ്ണത്താൽ ശോഭിതാനായും കൃഷ്ണൻ ആ തടാകത്തിൽ നിന്ന് കയറി വന്നു. അബോധാവസ്ഥയിലായിരുന്ന ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ തിരികെ ലഭിക്കുന്നത് പോലെ, ഗോപാലന്മാർ അവിടുത്തെ കണ്ടപ്പോൾ ഉടൻ തന്നെ എഴുന്നേറ്റുനിന്നു. അവർ അത്യധികം സന്തോഷഭരിതരായി ഭഗവാനെ സ്നേഹത്തോടെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. ബോധം തിരികെ ലഭിച്ച യശോദ, രോഹിണി, നന്ദൻ, മറ്റ് എല്ലാ ഗോപികമാരും ഗോപന്മാരും കൃഷ്ണന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. ഹേ കുരുവംശജനായ രാജാവേ!, ഉണങ്ങിയ മരങ്ങൾ പോലും വീണ്ടും ജീവൻ പ്രാപിച്ചു.
ബലരാമൻ, കൃഷ്ണന്റെ ശക്തിയുടെ വ്യാപ്തി നന്നായി അറിയുന്നതിനാൽ, തന്റെ അനുജനെ ആലിംഗനം ചെയ്യുകയും ഗൂഡമായി ചിരിക്കുകയും ചെയ്തു. അത്യധികമായ സ്നേഹത്തോടെ ബലരാമൻ കൃഷ്ണനെ തന്റെ മടിയിൽ ഇരുത്തി വീണ്ടും വീണ്ടും ആ മുഖപങ്കജത്തിലേക്ക് നോക്കി. പശുക്കൾ, കാളകൾ, പശുക്കിടാങ്ങൾ എന്നിവരും പരമമായ സന്തോഷം നേടി. ബ്രാഹ്മണ ശ്രേഷ്ഠന്മാർ തങ്ങളുടെ ഭാര്യമാരോടൊപ്പം നന്ദമഹാരാജാവിനെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യാൻ വന്നു. അവർ അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു: "നിങ്ങളുടെ മകൻ കാളിയന്റെ പിടിയിലായിരുന്നു, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ദൈവാനുഗ്രഹം കൊണ്ട് അവൻ രക്ഷപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു."
ബ്രാഹ്മണർ നന്ദമഹാരാജാവിനെ ഉപദേശിച്ചു: "നിങ്ങളുടെ മകൻ കൃഷ്ണൻ എപ്പോഴും അപകടങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തനായിരിക്കാൻ, നിങ്ങൾ ബ്രാഹ്മണർക്ക് ദാനം നൽകണം." ഹേ രാജാവേ!, നന്ദമഹാരാജാവ് വളരെ സന്തോഷത്തോടെ അവർക്ക് പശുക്കളെയും സ്വർണ്ണവും സമ്മാനമായി നൽകി. അതീവ ഭാഗ്യവതിയായ യശോദ തന്റെ മകനെ നഷ്ടപ്പെട്ട ശേഷം തിരികെ ലഭിച്ചപ്പോൾ, അവനെ മടിയിൽ ഇരുത്തി ലാളിച്ചു. ആവർത്തിച്ചാവർത്തിച്ച് ആലിംഗനം ചെയ്യുമ്പോൾ തുടർച്ചയായി കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണീർ ധാരധാരയായി പ്രവഹിച്ചു.
ഹേ രാജാക്കന്മാരിൽ ഉത്തമനായ [പരീക്ഷിത്തേ!, വൃന്ദാവനവാസികൾ വിശപ്പ്, ദാഹം, ക്ഷീണം എന്നിവ കാരണം വളരെയധികം അവശരായിരുന്നതിനാൽ, അവരും പശുക്കളും കാളിന്ദിയുടെ തീരത്തിനടുത്തുതന്നെ അന്നേദിവസം കിടന്നുറങ്ങി. ആ രാത്രിയിൽ വൃന്ദാവനത്തിലെ ആളുകളെല്ലാം ഉറങ്ങുമ്പോൾ, വനത്തിൽ ഒരു വലിയ തീ ആളിപ്പടർന്നു. അഗ്നി വ്രജവാസികളെ എല്ലാ വശങ്ങളിൽ നിന്നും വളയുകയും അവരെ പൊള്ളിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. അപ്പോൾ വൃന്ദാവനവാസികൾ ഉണർന്നു, തങ്ങളെ ചുട്ടുകളയാനായി അടുത്തുവരുന്ന ആ തീ കണ്ട് അവർ അത്യധികം വിഷമിച്ചു. ആ സമയം അവർ, തന്റെ ആത്മീയശക്തിയാൽ ഒരു സാധാരണമനുഷ്യനെപ്പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു നിൽക്കുന്ന കൃഷ്ണനിൽ അഭയം തേടി.
വൃന്ദാവനവാസികൾ പറഞ്ഞു) "കൃഷ്ണാ!, കൃഷ്ണാ!, സർവ്വ ഐശ്വര്യങ്ങളുടെയും നാഥാ! ഹേ രാമാ!, അനന്തമായ ശക്തിയുള്ളവനേ! ഈ ഭയങ്കരമായ അഗ്നി അവുടുത്തെ ഭക്തരായ ഞങ്ങളെ ദഹിപ്പിക്കാൻ പോകുന്നു!. ഹേ പ്രഭോ!, ഞങ്ങൾ അവിടുത്തെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹിതരും ഭക്തരുമാണ്. ഞങ്ങളെ വിഴുങ്ങാൻ വരുന്ന ഈ അഗ്നിയിൽ നിന്ന് ഞങ്ങളെ രക്ഷിക്കണേ!. എല്ലാ ഭയങ്ങളെയും അകറ്റുന്ന അവിടുത്തെ താമരപ്പാദങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും ഉപേക്ഷിക്കാൻ കഴിയുന്നതല്ല."
തന്റെ ഭക്തർ ഇപ്രകാരം ദുഃഖിതരായത് കണ്ടപ്പോൾ, പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നാഥനും അനന്തമായ ശക്തിയുള്ളവനുമായ ശ്രീകൃഷ്ണൻ, ആ ഭയങ്കരമായ കാട്ടുതീയെ ഉടനടി വിഴുങ്ങികളഞ്ഞു.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ