8.8 ലക്ഷ്മീസ്വയംവരവും ഭഗവാന്റെ മോഹിനീവേഷധാരണവും.

ഓം

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം അദ്ധ്യായം‌ 8

(ലക്ഷ്മീസ്വയംവരവും ഭഗവാന്റെ മോഹിനീവേഷധാരണവും.)

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “അല്ലയോ പരീക്ഷിത്തുരാജാവേ!, മഹാദേവൻ ഹലാഹലവിഷത്തെ കുടിച്ചുകൊണ്ടു് തങ്ങളുടെ സങ്കടത്തെയകറ്റിയതിനാൽ സന്തുഷ്ടരായ ദേവാസുരന്മാർ വീണ്ടും പാലാഴിയെ മഥിക്കുവാൻ തുടങ്ങി. തത്ഫലമായി കാമധേനു ആവിർഭവിച്ചു. യജ്ഞസാമഗ്രികളെ യഥേഷ്ടം ഉത്പാദിപ്പിക്കുവാൻ കഴിവുള്ളവളാണു കാമധേനു. ആയതിനാൽ, ബ്രഹ്മലോകപ്രാപ്തിക്കുതകുന്ന യജ്ഞത്തിനു് സഹായകമായ ആ പശുവിനെ ഋഷികൾ സ്വീകരിക്കുകയുണ്ടായി. പിന്നീടു് പാലാഴിയിൽനിന്നും ഉച്ചൈശ്രവസ്സെന്ന നാമത്തിൽ ചന്ദബിംബസമാനമായ ഒരു വെള്ളക്കുതിര ഉണ്ടായി. അതിൽ മഹാബലി തന്റെ ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു. എന്നാൽ, ഭഗവാൻ ഹരിയുടെ മുൻ‌കൂട്ടിയുള്ള ആദേശമനുസരിച്ചു് ഇന്ദ്രൻ അതിൽ തന്റെ ഇഷ്ടം പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല. അതിനുശേഷം പൊന്തിവന്നതു് ഗജവീരനായ നാലുകൊമ്പുള്ള ഐരാവതമായിരുന്നു. മഹാദേവന്റെ കൈലാസമഹിമയെ വെല്ലുവിളിക്കാൻ പോന്ന അഴകോടുകൂടി അതു് ഉയർന്നുവന്നു. തുടർന്നു്, കൌസ്തുഭം പ്രത്യക്ഷമായി. അതിനെ വിഷ്ണുഭഗവാൻ തന്റെ മാറിടത്തിനലങ്കാരമാക്കി. പിന്നീടു് പാരിജാതവൃക്ഷം വന്നു. സുരലോകവിഭൂഷണമായ ആ വൃക്ഷം, ഹേ പരീക്ഷിത്തേ!, അങ്ങു് ചെയ്യുന്നതുപോലെ, അഭീഷ്ടവസ്തുക്കൾക്കായി അർത്ഥിക്കുന്നവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ എക്കാലവും പൂർണ്ണമാക്കുന്നു. അതിനുശേഷം കഴുത്തിൽ പൊൻപതക്കങ്ങളും ഉടലിൽ അഴകുള്ള വസ്ത്രങ്ങളും അണിഞ്ഞുകൊണ്ടു് അപ്സരസ്സുകളുണ്ടായി. അവർ തങ്ങളുടെ ചേഷ്ടിതങ്ങളോടെ സ്വർല്ലോകവാസികളെ രഞ്ജിപ്പിക്കുന്നു.

അല്ലയോ രാജൻ!, അതിനുശേഷം, സൌദാമിനീകിരണങ്ങളെപ്പോലുള്ള സ്വകാന്തിയാൽ ദിക്കുകളെ പ്രകാശമയമാക്കിക്കൊണ്ടു് ഐശ്വര്യദേവതയും വിഷ്ണുപരായണയുമായ സാക്ഷാത് ശ്രീമഹാലക്ഷ്മി ആവിർഭവിച്ചു. ദേവന്മാരും, അസുരന്മാരും, മനുഷ്യരും, മറ്റു സകലരുംതന്നെ, അവളുടെ സൌന്ദര്യം, യൌവ്വനം, നിറം, എന്നിവയിൽ ആകൃഷ്ടരായി ആ ദേവിയിൽ ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു. ദേവേന്ദ്രൻ പെട്ടെന്നുതന്നെ അത്യത്ഭുതമായ ഒരിരിപ്പിടം അവൾക്കു് സമ്മാനിച്ചു. നദികളുടെ മൂർത്തരൂപങ്ങൾ പെട്ടെന്നു് ശുദ്ധജലം നിറച്ച ഹേമകലശങ്ങളുമായി വന്നു. ഭൂമീ‍ദേവി അഭിഷേകത്തിനുള്ള സകലതും ചട്ടവട്ടമാക്കി. ഗോക്കൾ വിശുദ്ധിയ്ക്കായി പഞ്ചഗവ്യങ്ങൾ നൽകി. വസന്തമാകട്ടെ, പലതരം പുഷ്പങ്ങളും കൊണ്ടുവന്നു. ഋഷികൾ വിധിപൂർവ്വകമായ അഭിഷേകകർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തു. ഗന്ധർവ്വന്മാർ മംഗളഗീതങ്ങൾ പാടി. നർത്തകിമാർ ആടുകയും പാടുകയും ചെയ്തു. മേഘങ്ങൾ വ്യത്യസ്ഥങ്ങളായ വാദ്യങ്ങളും ശംഖധ്വനികളും മറ്റും മുഴക്കി. തുടർന്നു്, ബ്രാഹ്മണർ വേദമന്ത്രങ്ങളുച്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ, ദിഗ്ഗജങ്ങൾ ലക്ഷ്മീഭഗവതിയെ പൂർണ്ണകുംഭങ്ങൾകൊണ്ടഭിഷേകം ചെയ്തു.

ഹേ രാജാവേ!, സമുദ്രരാജാവു് മഞ്ഞപ്പട്ടുകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ വിശിഷ്ടവസ്ത്രങ്ങളെ അവൾക്കു് സമ്മാനിച്ചു. വരുണൻ വൈജയന്തിമാല കൊണ്ടുവന്നു. മധുഗന്ധമാസ്വദിച്ചുകൊണ്ടു് അതിനുചുറ്റും വണ്ടുകൾ വട്ടമിട്ടുപറന്നു. പ്രജാപതിയായ വിശ്വകർമ്മാവു് ദേവിയ്ക്കു് വിവിധ ആഭരണങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചുനൽകി. സരസ്വതിദേവി മുത്തുമാലയും കൊടുത്തു. ബ്രഹ്മദേവൻ താമരപ്പൂവും, നാഗങ്ങൾ കമ്മലുകളും സമ്മാനിച്ചു. ബ്രാഹ്മണർ അവൾക്കുവേണ്ടി സ്വസ്തിവചനങ്ങൾ ഉച്ചരിച്ചു. ഒളിവീശുന്ന കനകകുണ്ഡലങ്ങൾ ശ്രീമഹാലക്ഷ്മിയുടെ കവിൾത്തടങ്ങളിൽ തട്ടിയുലഞ്ഞു. സുന്ദരവദനയായ ലക്ഷ്മീഭഗവതി ചുറ്റും വണ്ടുകൾ മുരളുന്ന ഒരു പൂമാലയെ തന്റെ തൃക്കൈയ്യാലെടുത്തുകൊണ്ടു് മന്ദമന്ദം ലജ്ജയോടുകൂടി നടന്നുതുടങ്ങി. സുന്ദരിയും യൌവ്വനയുക്തയുമായ ദേവി, കാൽച്ചിലമ്പുകളുടെ മധുരനാദത്തോടുകൂടി, സഞ്ചരിക്കുന്ന സ്വർണ്ണലതയോ എന്നുതോന്നുമാറു്, അങ്ങുമിങ്ങും പരിലസിച്ചു. അവൾ ഗന്ധർവ്വയക്ഷാസുരസിദ്ധചാരണദേവന്മാർക്കിടയിൽ തനിക്കനുയോജ്യനായ ഒരു രക്ഷകനെ നോക്കിനടന്നു. എന്നാൽ, ഏറെ തിരഞ്ഞിട്ടും അങ്ങനെയൊരു പുരുഷനെ അവൾക്കു് കണ്ടെടുക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. കാരണം, തപഃശക്തിയുള്ളവർക്കു് കോപത്തിന്മേൽ വിജയം കൈവന്നിട്ടില്ല. ജ്ഞാനമുള്ളവരിലാകട്ടെ, ധനമാനാദികളിലുള്ള ആസക്തി നശിച്ചിട്ടില്ല. മഹിമയുള്ളവനാണെങ്കിലും ചിലരിൽ കാമവിചാരം വർദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു. ചിലരാകട്ടെ, സർവ്വകാര്യങ്ങളിലും വിഷ്ണുവിനെ ആശ്രയിച്ചുമാത്രം ജീവിക്കുന്നവരാണു. ചിലരിൽ ധർമ്മബോധമുണ്ടു്, എന്നാൽ ദീനാനുകമ്പ അവരിൽ തൊട്ടുതീണ്ടിയിട്ടില്ല. ചിലരിലാകട്ടെ, ത്യാഗബുദ്ധിയുണ്ടു, എന്നാൽ മോക്ഷത്തിനുള്ള മാർഗ്ഗം അവർക്കറിയില്ലെന്നിരിക്കുന്നു. ചിലർ ശൂരന്മാരാണു, പക്ഷേ ആ ഭാവം അവരിൽ സ്ഥായിയായി നിലനിൽക്കുന്നില്ല. ചിലരാണെങ്കിൽ സർവ്വഗുണങ്ങൾക്കുമതീതരായി സദാ സമാധിഷ്ഠരായിരിക്കുന്നു. ചിലർ ദീർഘായുസ്സുള്ളവരാണെങ്കിലും സ്ത്രീകളോടു് ഇണക്കം പോരാ. മറ്റുചിലർക്കു് ആ ഗുണമുണ്ടെങ്കിൽ അവർ അല്പാ‍യുസ്സുകളുമാണു. എന്നാൽ, ചിലരിൽ ഈ രണ്ടുഗുണങ്ങളും ചേർന്നിട്ടുണ്ടു്, എന്നാൽ, അവരാകട്ടെ, അമംഗലചേഷ്ടകളിൽ വ്യാപൃതരായിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഒരാൾമാത്രം സർവ്വഗുണസമ്പന്നനാണു, പക്ഷേ, അയാളാകട്ടെ, തിരിച്ചു് ലക്ഷ്മീദേവിയെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുമില്ല.

രാജൻ!, ഇങ്ങനെ ഓരോരുത്തരേയും കണ്ടറിഞ്ഞതിനുശേഷം, ലക്ഷ്മീദേവി തന്നെ ആഗ്രഹിക്കാത്തവനാണെങ്കിലും, സർവ്വഗുണങ്ങളുമുള്ളതുകൊണ്ടും, സ്വാശ്രിതനാകയാലും, പ്രകൃതിഗുണങ്ങൾക്കതീതനായതുകൊണ്ടും, സർവ്വൈശ്വര്യസിദ്ധികൾക്കും ഏകാശ്രയമായതുകൊണ്ടും, ഭഗവാൻ ശ്രീഹരിയെത്തന്നെ തന്റെയാഗ്രഹത്തിനൊത്ത വരനായി സ്വീകരിച്ചു. മത്തഭ്രമരങ്ങളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ട കമനീയമായ ആ പുത്തൻ താമരമാലയെ ശ്രീമഹാലക്ഷ്മി ശ്രീഹരിയുടെ കഴുത്തിൽ അണിയിച്ചു. പിന്നീടു്, താൻ കുടികൊള്ളേണ്ടതായ ആ വിരിമാറിടത്തെ ലജ്ജയോടെ നോക്കിക്കൊണ്ടു് അവൾ ഭഗവാനോടുചേർന്നുനിന്നു. മൂലോകങ്ങളുടേയും പിതാവായ ഭഗവാൻ സർവ്വൈശ്വര്യങ്ങളുടേയും അധിഷ്ഠാനമായ ലക്ഷ്മീഭഗവതിക്കു് തന്റെ തിരുമാറിടത്തിൽ സുസ്ഥിരമായ സ്ഥാനം കല്പിച്ചുകൊടുത്തു. അവിടെ കുടികൊണ്ടു് ആ ദേവി കരുണയും കടാക്ഷവും നിറഞ്ഞ വീക്ഷണത്താൽ സ്വസന്താനങ്ങളായ ത്രിലോകവാസികൾക്കു് വേണ്ടതെല്ലാം നലകിയനുഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പെട്ടെന്നുതന്നെ അവിടെ വിവിധ വാദ്യഘോഷങ്ങളും ശംഖധ്വനികളും മുഴങ്ങി. അപ്സരസ്സുകൾ ആടുകയും പാടുകയും ചെയ്തു. ബ്രഹ്മാദിദേവകളും, അംഗിരസ്സാദി വിശ്വസൃഷ്ടാക്കളും പുഷ്പവൃഷ്ടി ചൊരിഞ്ഞു. അവർ വിവിധ വേദസൂക്തങ്ങളാൽ ഭഗവാൻ ഹരിയുടെ മഹിമാകഥനം ചെയ്തു. ദേവന്മാരേയും പ്രജാപാലകരേയും ശ്രീമഹാലക്ഷ്മി സർവ്വൈശ്വര്യങ്ങളും പ്രദാനം ചെയ്തനുഗ്രഹിച്ചു. സത്ഗുണസമ്പന്നരായി അവർ പരമമായ ആനന്ദത്തെ പ്രാപിച്ചു.

ഹേ രാജൻ!, ലക്ഷ്മീഭഗവതിയുടെ കാരുണ്യം നഷ്ടമായതിനെത്തുടർന്നു്, ദൈത്യന്മാരും ദാനവന്മാരുമൊക്കെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചവരായും നിർല്ലജ്ജന്മാരായും കാമലോലുപന്മാരായും നിരുത്സാഹികളുമായി ഭവിച്ചു. എങ്കിലും അവർ വീണ്ടും സമുദ്രമഥനം ആരംഭിച്ചു. തത്ഫലമായി കമലലോചനയായ വാരുണീദേവി ആവിർഭവിക്കുകയും, മഹാവിഷ്ണുവിന്റെ അനുമതിയോടെ അവളെ അസുരന്മാർ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.

മഹാരാജൻ!, പെട്ടെന്നു്, ആ പാൽക്കടലിൽനിന്നും അത്യാശ്ചര്യരൂപനായ ഒരു പുരുഷൻ പ്രത്യക്ഷനായി. അവന്റെ കൈത്തണ്ടകൾ നീണ്ടുതടിച്ചവയായിരുന്നു. ശംഖു കടഞ്ഞ കഴുത്തഴകോടുകൂടിയും, ചുവന്ന കണ്ണിണകളോടുകൂടിയും, ശ്യാമാഭനായും, യൌവ്വനയുക്തനായി പൂമാലയണിഞ്ഞും, സർവ്വാഭരണവിഭൂഷിതനായും, മഞ്ഞപ്പട്ടുടുത്തും, വിരിഞ്ഞ മാറിടത്തോടുകൂടിയും, മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന കനകകുണ്ഡലങ്ങളണിഞ്ഞും, അറ്റം ചുരുണ്ട കേശഭാരത്തോടുകൂടിയും, സിംഹപരാക്രമിയായും, കങ്കണങ്ങളണിഞ്ഞവനായും, അമൃതകുംഭത്തെയേന്തിയ കൈകളോടുകൂടിയും ഭഗവാൻ ശ്രീഹരിയുടെ അംശാവതാരമായ, ഹവിർഭാഗാധികാരിയായ, ആയുർവേദവിജ്ഞാനത്തിന്റെ പിതാവായ വിശ്വവിഖ്യാതനായ ശ്രീ ധന്വന്തരീമൂർത്തി അവതാരം ചെയ്തു.

രാജൻ!, പെട്ടെന്നു്, കൈയ്യിൽ അമൃതുമായി നിന്നരുളുന്ന ധന്വന്തരീമൂർത്തിയെ കണ്ടു് സകലതും ഒറ്റയ്ക്കു് കൈക്കലാക്കാനുള്ള അത്യാഗ്രഹത്തോടുകൂടി അസുരന്മാരെല്ലാം ചേർന്നു് ആ അമൃതകലശത്തെ ബലാത്കാരത്താൽ തട്ടിയെടുത്തു. അസുരന്മാർ അമൃതവുമായി സ്ഥലം വിട്ടതറിഞ്ഞു് സന്തപ്തചിത്തരായി ദേവന്മാർ ശ്രീഹരിയെ ശരണം പ്രാപിച്ചു. അവരുടെ ദയനീയമായ അവസ്ഥയെക്കണ്ടു് സർവ്വാഭീഷ്ടപ്രദായകനായ ഭഗവാൻ അവരോടു് പറഞ്ഞു: “ദേവകളേ!, നിങ്ങൾ ദുഃഖിക്കാതിരിക്കുക!. എന്റെ മായാശക്തിയാൽ അസുരന്മാർക്കിടയിൽ ഭിന്നത സൃഷ്ടിച്ചു് നിങ്ങളുടെ അഭീഷ്ടം ഞാൻ സാധിപ്പിച്ചുകൊള്ളാം.”

രാജാവേ! അവിടെ അമൃതക്കൊതിമൂത്ത അസുരന്മാർക്കിടയിൽ ‘ഞാൻ മുമ്പേ’, ‘ഞാൻ മുമ്പേ’, ‘നീയല്ല’, ‘നീയല്ല’ എന്നിങ്ങനെ പരസ്പരം തർക്കം തുടങ്ങി. അവരിൽ ചിലർ പറഞ്ഞു: “സുരാസുരന്മാരുടെ തുല്യപ്രയത്നം കൊണ്ടാണു് ഈ അമൃതകുംഭം സിദ്ധിച്ചതു. സത്രയാഗത്തിലെന്നതുപോലെ ഇതിലും അവർ തുല്യമായ പങ്കിനർഹരാണു. ഇതു് സനാതനധർമ്മമാണു.”

ശ്രീശുകൻ തുടർന്നു: “രാജാവേ!, ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടു് ശക്തി ക്ഷയിച്ചവരും വിരോധികളുമായ ചില അസുരന്മാർ ശക്തന്മാരായ ചില അസുരന്മാർക്കെതിരെ വാദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഈ തക്കം നോക്കി, ഭഗവാൻ അത്യാശ്ചര്യകരവും അനിർദ്ദേശ്യവുമായ മോഹിനീരൂപത്തെ ധരിച്ചു. രാജൻ!, കണ്ടാൽ നീലത്താമരയ്ക്കുതുല്യം സൌന്ദര്യമാർന്നതായിരുന്നു ആ രൂപം. അവളുടെ ഓരോ അംഗങ്ങളും സ്ത്രീസൌന്ദര്യത്തിന്റെ മൂർത്തീഭാവങ്ങളായിരുന്നു. കാതുകളിൽ കനകകുണ്ഡലങ്ങളണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന കവിൾത്തടങ്ങളും ഉയർന്ന നാസികയും അവളുടെ തിരുമുഖത്തിനു് മാറ്റു് കൂട്ടുന്നു. നവയൌവ്വനത്താൽ അഴകൊത്ത സ്തനങ്ങൾ. കൃശമായ ഉദരം. ആ മുഖസൌന്ദര്യത്തിൽ ആകൃഷ്ടരായ വണ്ടുകൾ അവൾക്കുചുറ്റും മൂളിപ്പറക്കുന്നു. അവയുടെ നാദത്താൽ സംഭ്രമിക്കുന്ന കണ്ണിണകൾ. മല്ലികപ്പൂക്കളാൽ കോർത്തിണക്കിയ മാല്യം മുടിയിൽ ചൂടിയിരിക്കുന്നു. അഴകാർന്ന കഴുത്തിൽ വിവിധയിനം ആഭരണങ്ങളണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തോൾവളകളാലലംകൃതമായ ഭുജങ്ങൾ. നിർമ്മലമായ പുടവചുറ്റിയ തിരുവുടൽ. കാഞ്ചി പരിലസിക്കുന്ന അരക്കെട്ടു്. കാൽചിലമ്പുകൾ കൊഞ്ചിച്ചിരിക്കുന്നു. നാണം കുതിർന്ന അവളുടെ പുരികക്കൊടികളുടെ ശൃഗാരചേഷ്ടകളും കടാക്ഷവീക്ഷണങ്ങളും ആ അസുരപതികളുടെ മനസ്സുകളിൽ കാമത്തെ വളർത്തി."

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം എട്ടാമദ്ധ്യായം സമാപിച്ചു.

ഓം തത് സത്.

Previous    Next

 Lakshmi swayamvaraam, Lord Vishnu's Mohini form

8.7 മഹാദേവൻ കാളകൂടവിഷത്തെ പാനം ചെയ്യുന്നതു.

ഓം

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം അദ്ധ്യായം‌ 7

(മഹാദേവൻ കാളകൂടവിഷത്തെ പാനം ചെയ്യുന്നതു.)

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “ഹേ കുരുവംശോത്തമാ!, ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും ചേർന്നു് സർപ്പരാജാവായ വാസുകിയെ ക്ഷണിച്ചുവരുത്തി, ഫലഭാഗം നൽകാമെന്ന വാഗ്ദാനത്തോടുകൂടി പാലാഴിമഥനത്തിനായി മന്ദരപർവ്വതത്തിനുചുറ്റും അവനെ കയറായി ഉപയോഗിച്ചു. സുരാസുരസംഘം ഉത്സാഹത്തോടെ മഥനം തുടങ്ങി. വിഷ്ണുഭഗവാൻ ആദ്യംതന്നെ വാസുകിയുടെ മുഖഭാഗം പിടിച്ചു. ഉടൻ‌തന്നെ ദേവന്മാരും ഭഗവാനെ പിന്തുടർന്നു. എന്നാൽ, ഭഗവാന്റെ ആ പ്രവൃത്തിയെ അസുരന്മാരെതിർത്തു. അവർ പറഞ്ഞു: “സർപ്പങ്ങളുടെ അശുഭഭാഗമായ വാൽഭാഗം ഞങ്ങൾ പിടിക്കുകയോ? അസംഭവ്യം!. വേദശാസ്ത്രപരിജ്ഞാനമുള്ളവരും വിദ്യാഭ്യാസസമ്പന്നന്മാരുമായ ഞങ്ങൾ അസുരന്മാർ നല്ല വംശത്തിൽ ജനിച്ചവരും കർമ്മം കൊണ്ടു് പേരും പെരുമയും നേടിയവരുമാണു.”

ശ്രീശുകൻ തുടർന്നു: “അല്ലയോ രാജൻ!, ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടു് അവർ നിന്നിടത്തുനിന്നും അനങ്ങാതെ നിലയുറപ്പിച്ചു. അവരെക്കണ്ടു് ഭഗവാൻ പുഞ്ചിരിതൂകിക്കൊണ്ടു് വാസുകിയുടെ തലഭാഗം വിട്ടുകൊടുക്കുകയും, വാൽഭാഗം പിടിയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെ ദേവാസുരന്മാർ അത്യുത്സാഹത്തോടുകൂടി അമൃതലാഭത്തിനായി പാലാഴിമഥനം ആരംഭിച്ചു. അല്ലയോ പാണ്ഡുനന്ദനാ!, പെട്ടെന്നു്, കറങ്ങിയുലയുന്ന പർവ്വതം അടിയിൽ താങ്ങില്ലാതെ ഭാരത്താൽ സമുദ്രത്തിന്റെ അഗാധതയിലേക്കു് ആണ്ടുപോകാൻ തുടങ്ങി. തങ്ങളുടെ പ്രയത്നം വിധിയുടെ വൈഭവത്താൽ വൃഥാവിലായിപ്പോകുന്നതുകണ്ട ദേവാസുരന്മാരുടെ ഹൃദയവും മുഖവും ദുഃഖത്താൽ വിളറിവെളുത്തു.

(കൂർമ്മാവതാരം)

രാജാവേ!, വിഘ്നേശ്വരൻ വരുത്തിവച്ച ഈ വിനയെ കണ്ടിട്ടു്, സർവ്വശക്തനായ ശ്രീഹരി അതിബൃഹത്തായ ഒരു ആമയുടെ രൂപം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടു് ഇളകിമറിയുന്ന ആ സമുദ്രത്തിലേക്കിറങ്ങി താണുപൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന മന്ദരപർവ്വതത്തെ താങ്ങി മുകളിലേക്കുയർത്തി. ഉയർന്നുവരുന്ന പർവ്വതത്തെകണ്ടു് സന്തോഷത്തോടെ ദേവകളും അസുരന്മാരും സമുദ്രമഥനം പുനരാരംഭിച്ചു. വീണ്ടും അതു് താഴ്ന്നിറങ്ങാനിടവരാതെ ലക്ഷം യോജനവരുന്ന ഒരു മഹാദ്വീപത്തെപ്പോലെ കൂർമ്മാവതാരം തന്റെ പൃഷ്ഠഭാഗത്താൽ ആ പർവ്വതത്തെ താങ്ങിനിർത്തി. ഹേ ശ്രീമാൻ!, തന്റെ മുതുകിലിരുന്നു് വട്ടം ചുഴലുന്ന മഹാപർവ്വതത്തിന്റെ ചുഴറ്റലിനെ സുഖമുളവാക്കുന്ന ഒരുതരം സ്പർശനമായിമാത്രമേ ആ ആദികൂർമ്മത്തിനു് തോന്നിയുള്ളൂ. ഭഗവാൻ ആസുരശക്തിരൂപത്തിൽ അസുരന്മാരിലും, ദൈവീകശക്തിരൂപത്തിൽ ദേവന്മാരിലും, അബോധാവസ്ഥയുടെ രൂപത്തിൽ വാസുകിയിലേക്കും പ്രവേശിച്ചു. സഹസ്രബാഹുവായ മറ്റൊരു ഗിരീന്ദ്രനെപ്പോലെ അതിബൃഹത്തായ മന്ദരപർവ്വതന്നെ മറിയാതെയും ചരിയാതെയും മുകളിൽനിന്നും പിടിച്ചുകൊണ്ടു് ഭഗവാൻ അന്തരീക്ഷത്തിൽ സ്ഥിതിചെയ്തു. ബ്രഹ്മാദിദേവതകൾ ദിവ്യപുഷ്പവൃഷ്ടിയോടെ സ്തുതിഗീതങ്ങൾ പാടി. അതിൽ ശക്തിവർദ്ധിച്ച ദേവാസുരന്മാർ പാലാഴിയെ ഊക്കോടെ കടയാൻ തുടങ്ങി. നക്രം മുതലായ ജലജന്തുക്കൾ പരവശരായി ആ സമുദ്രജലത്തിൽ ഇളകിമറിഞ്ഞു. അങ്ങനെ താഴെയും മുകളിലുമായി മന്ദരപർവ്വതത്തെ താങ്ങിനിർത്തിയും, ദേവാസുരന്മാർക്കു് കരുത്തേകിയും, വാസുകിയെ അബോധാവസ്ഥയിലാക്കി അവനെ ശരീരവേദനയിൽനിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തിയും, സുരാസുരന്മാരെ കേവലം നിമിത്തമാക്കിക്കൊണ്ടു് ഭഗവാൻ ശ്രീഹരി സ്വയം പാലാഴിയെ മഥനം ചെയ്തു.

രാജൻ!, വാസുകിയുടെ എണ്ണമറ്റ നേത്രങ്ങളിൽനിന്നും മുഖശ്വാസങ്ങളിൽനിന്നും ഉതിർന്ന അഗ്നിയാലും പുകയാലും പൌലോമൻ, കാലകേയൻ, മഹാബലി, ഇല്വലൻ, മുതലായ അസുരന്മാർ, കാട്ടുതീയിൽ‌പ്പെട്ട വൃക്ഷങ്ങളെപ്പോലെ, നിലം‌പൊത്തി. ആ തീജ്വാലയിൽ ദേവന്മാരുടേയും കാന്തി നഷ്ടപ്പെട്ടു. അവരുടെ വസ്ത്രങ്ങളും ആഭരണങ്ങളുമെല്ലാം പുകമൂടി കറത്തിരുണ്ടു. പക്ഷേ, ഭഗവദ്വശങ്ങളായിത്തീർന്ന കാർമേഘങ്ങളെ പെയ്യിച്ചുകൊണ്ടു് ഭഗവാൻ അവരുടെ ക്ഷീണമകറ്റി. പെട്ടെന്നുതന്നെ അവിടെ തണുത്തകാറ്റു് വീശി അവർക്കു് കുളിർമ ചൊരിഞ്ഞു. അവർ വീണ്ടും തങ്ങളുടെ ഉദ്യമത്തിലേർപ്പെട്ടു. പക്ഷേ, ഏറെ കടഞ്ഞിട്ടും അമൃതം പൊന്തിവരാത്തതുകണ്ടു് പിന്നീടു് ഭഗവാൻ‌തന്നെ കടച്ചിൽ ആരംഭിച്ചു.

ശ്യാമളനിറം പൂണ്ട തിരുവുടലിൽ മഞ്ഞപ്പട്ടണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കാതുകളിൽ കുണ്ഡലങ്ങളിളകിയാടുന്നു. കേശഭാരം കാറ്റിലുലയുന്നു. വനമാല ആ തിരുമാറിനെ കെട്ടിപ്പുണർന്നുകൊണ്ടാടിയുലയുന്നു. ചുവന്ന കണ്ണുകൾ. തന്റെ തൃക്കരങ്ങളാൽ വാസുകിയെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു് മന്ദരപർവ്വത്തെക്കൊണ്ടു് പാലാഴിയെ കടയുന്ന ഭഗവാനെ കണ്ടാൽ മറ്റൊരു പർവ്വതമാണെന്നു് തോന്നി. കൂടാതെ പർവ്വതത്തിനു് താങ്ങായി കൂർമ്മരൂപിയായി അതിനെ അടിയിൽനിന്നും താങ്ങിനിർത്തുകയും ചെയ്തു. സമുദ്രം തീവ്രമായി മഥിക്കപ്പെടുകയാണു. മത്സ്യങ്ങൾ വട്ടം ചുഴലുന്നു. ചീങ്കണ്ണീ, നീർപ്പാമ്പുകൾ, ആമകൾ എന്നീ ജലജീവികൾ കരയിലേക്കടിഞ്ഞുകൂടുന്നു. തിമിമത്സ്യങ്ങൾ, കടലാനകൾ, മുതലകൾ, തിമിംഗലങ്ങൾ എന്നിവയാൽ വിക്ഷുബ്ധമായ ആ മഹാസമുദ്രത്തിൽനിന്നും ആദ്യമായി ‘ഹാലാഹലം’ എന്ന അത്യുഗ്രമായ വിഷം പൊന്തിവന്നു.

അല്ലയോ രാജാവേ!, ആ വിഷം മേലുംകീഴുമില്ലാതെ നാനാദിശകളിലേക്കും വ്യാപരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അതുകണ്ടു് പരിഭ്രാന്തരായ പ്രജകൾ അശരണരായി പ്രജാപതിമാരോടൊപ്പം മഹാദേവനിൽ അഭയം പ്രാപിച്ചുകൊണ്ടു് ഓടിയടുത്തു. സർവ്വമുനികളാലും സമ്മതനായ മഹാദേവൻ കൈലാസാചലത്തിൽ ലോകസംഗ്രഹാർത്ഥം തപസ്സനുഷ്ഠിക്കുകയായിരുന്നു. ദേവീസമേതനായി കൈലാസത്തിൽ ഇരുന്നരുളുന്ന ഗിരീശനുമുന്നിൽ അവർ സ്തുതികളോടുകൂടി ദണ്ഡനമസ്ക്കാരം ചെയ്തു.

ശൈവവൈഷ്ണവഭേദങ്ങളെ കാണാത്ത പ്രജാപതിമാർ പറഞ്ഞു: “അല്ലയോ ദേവാദിദേവാ!, ശ്രീമഹാദേവാ!, സകലചരാചരങ്ങളുടേയും ആത്മാവും സൃഷ്ടാവുമായ അവിടുത്തെ തിരുമുമ്പിൽ ഞങ്ങൾ ആശ്രിതരായിരിക്കുകയാണു. മൂന്നുലോകങ്ങളേയും ദഹിപ്പിക്കുമാറുള്ള ഈ കൊടിയ വിഷത്തിൽനിന്നും ഞങ്ങളെ രക്ഷിച്ചരുളിയാലും!. സർവ്വഭൂതങ്ങളുടേയും ബന്ധത്തിനും മോക്ഷത്തിനും നിയന്താവായവൻ അങ്ങുമാത്രമാണു. പ്രപന്നാത്മാക്കളുടെ ആർത്തിയെ ഇല്ലാതാക്കുന്ന ലോകത്തിന്റെ ഏകഗുരുവായ അങ്ങയെ അതിനാൽ വിവേകികൾ ആരാധിക്കുന്നു. വിഭോ!, ഭൂമൻ!, സർവ്വസാക്ഷിയായ അങ്ങുന്നു് സൃഷ്ടിസ്ഥിതിസംഹാരങ്ങൾക്കായി ത്രിഗുണങ്ങളെ ഓരോന്നായി സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടു് അതാതുകാലങ്ങളിൽ ബ്രഹ്മാവെന്നും, വിഷ്ണുവെന്നും ശിവനെന്നുമുള്ള വ്യത്യസ്ഥനാമങ്ങളോടെ ലീലകളാടുന്നു. സത്തും അസത്തുമായ സകലഭാവങ്ങളേയും ഭവിപ്പിക്കുന്ന നിന്തിരുവടി പരമഗുഹ്യമായ ബ്രഹ്മതത്വമാണു. നാനാശക്തിരൂപങ്ങളോടെ ഈ ജഗത്തായി പരിണമിച്ചിരിക്കുന്നവനും അങ്ങുതന്നെ. ഭഗവാനേ!, വേദം അങ്ങിൽനിന്നുണ്ടായിരിക്കുന്നു. പ്രാണേന്ദ്രിയങ്ങൾക്കും, പഞ്ചമഹാഭൂതങ്ങൾക്കും, ത്രിഗുണങ്ങൾക്കും, മഹതത്വത്തിനും അങ്ങുതന്നെ പരമകാരണമായിരിക്കുന്നു. നിന്തിരുവടി കാലസ്വരൂപനാണു. സത്യവും ഋതവുമായ ധർമ്മവും അങ്ങുതന്നെ. ‘അ’, ‘ഉ’, ‘മ്’, എന്നിവയുടെ സമുച്ചയമായ ഓംകാരവും അങ്ങിൽത്തന്നെ അധിഷ്ഠിതമായിരിക്കുന്നു.

അല്ലയോ സർവ്വലോകകാരണനായ ഭഗവാനേ!, അഗ്നിയെ അവിടുത്തെ തിരുമുഖമായും, ഭൂമിയെ അവിടുത്തെ പദകമലമായും, കാലത്തെ അവിടുത്തെ ചലനമായും, ദിശകളെ അവിടുത്തെ കർണ്ണങ്ങളായും, ജലരാജനായ വരുണൻ നിന്തിരുവടിയുടെ രസനേന്ദ്രിയമായും ജ്ഞാനികൾ പറയുന്നു. ആകാശം അങ്ങയുടെ നാഭീദേശമാകുന്നു. വായു അങ്ങയുടെ ശ്വാസനവുമാകുന്നു. സൂര്യൻ നേത്രവും, ജലം രേതസ്സുമത്രേ!. നിന്തിരുവടി സകലഭൂതങ്ങൾക്കും ഏകാശ്രമാകുന്നു. ചന്ദ്രൻ അവിടുത്തെ മനസ്സും, സ്വർഗ്ഗലോകം അങ്ങയുടെ ശിരസ്സുമാണു. അല്ലയോ വേദസ്വരൂപാ!, സമുദ്രങ്ങൾ അവിടുത്തെ ഉദരവും, പർവ്വതങ്ങൾ അസ്ഥികളും, സസ്യലതാതികൾ അങ്ങയുടെ രോമങ്ങളും, ചന്ദസ്സുകൾ അങ്ങയുടെ സപ്തധാതുക്കളും, വേദോക്തമായ കർമ്മങ്ങളഖിലവും അങ്ങയുടെ ഹൃദയവുമാകുന്നു. ഭഗവാനേ!, തത്പുരുഷം, അഘോരം, സദ്യോജാതം, വാമദേവം, ഈശാനം എന്നിങ്ങനെ അഞ്ചു് ഉപനിഷത്തുക്കൾ അങ്ങയുടെ തിരുമുഖങ്ങളത്രേ!. അവയാൽത്തന്നെ മുപ്പത്തിയെട്ടുകലകളുൾപ്പെടുന്ന മന്ത്രസംഹിതകൾ സംജാതമായി. ശിവൻ എന്ന നാമത്തിൽ അങ്ങു് സ്വയംജ്യോതിരൂപനായി നിലകൊള്ളുന്നു. നിന്തിരുവടി ആ പരമാത്മതത്വം തന്നെയാകുന്നു. അധർമ്മങ്ങളിൽ അങ്ങയുടെ നിഴൽ പതിഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു. സത്വാദിത്രിഗുണങ്ങൾ അവിടുത്തെ മൂന്നുനേത്രങ്ങളാകുന്നു. ചന്ദോമയങ്ങളായ വേദഗ്രന്ഥങ്ങൾ അങ്ങയിൽനിന്നുളവായിരിക്കുന്നു. കാരണം, അവിടുത്തെ കാരുണ്യം കൂടാതെ യാതൊരു പണ്ഡിതന്മാർക്കും അതിനെ രചിക്കുവാൻ സാധ്യമല്ല.

അല്ലയോ ഗിരീശാ!, പ്രപഞ്ചാതീതമായ അവിടുത്തെ ഈ ജ്യോതിസ്വരൂപം ലോകപാലകന്മാർക്കോ, ബ്രഹ്മാവിനോ, ദേവേന്ദ്രനോ, വിഷ്ണുവിനോ അറിവുള്ളതല്ല. ആ രൂപത്തെ ത്രിഗുണങ്ങൾ സ്പർശിക്കുന്നില്ല. കാരണം, അതു് ഭോദോപാധിരഹിതമായ വിശുദ്ധബ്രഹ്മമാകുന്നു. അവിടുത്തെ തൃക്കണ്ണിൽനിന്നുതിർക്കുന്ന അഗ്നിനാളങ്ങളാൽ ഈ ലോകം സംഹരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ സർവ്വം ഇവിടെ ഭസ്മമാകുന്നു. നിന്തിരുവടിപോലുമറിയാതെ അതു് സംഭവിക്കുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ദക്ഷയാഗം മുടക്കിയതോ, ത്രിപുരാസുരനെ തറപറ്റിച്ചതോ, കാളകൂടവിഷത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതോ ഒന്നും നിന്തിരുവടിയുടെ പ്രശംസയ്ക്കു് യോഗ്യമായ വിഷയങ്ങളല്ല. വിവേകികൾ അവിടുത്തെ പദകമലത്തെ സദാസമയവും ഹൃദയത്തിൽ സ്മരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ, അങ്ങയുടെ തപോനിഷ്ഠയെ അറിയാത്തവർ അങ്ങു് സദാ ഉമയോടൊപ്പം നടക്കുന്നവനാണെന്നും, വിഷയാസക്തനാണെന്നും, ചുടലക്കാട്ടിൽ ചുറ്റിത്തിരിയുന്ന ക്രൂരനും ഹിംസാലുവുമായവനാണെന്നും തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നു. അത്തരം നാണംകെട്ടവർ നിന്തിരുവടിയുടെ മാഹാത്മ്യത്തെ എങ്ങനെയറിയാൻ?. ഭഗവാനേ!, സകല ചരാചരങ്ങൾക്കും അഗ്രാഹ്യനായ അങ്ങയുടെ തത്വത്തെ ബ്രഹ്മാദികൾപോലും ഉള്ളവണ്ണമറിയുന്നില്ല. ആയതിനാൽ അങ്ങയെ പ്രകീർത്തിക്കുകയെന്നതും അസംഭവ്യമാണു. ഞങ്ങൾ ബ്രഹ്മദേവന്റെ സൃഷ്ടിയുടെ സൃഷ്ടികൾ മാത്രമാണു. എങ്കിലും ഞങ്ങൾ ശക്തിക്കൊത്തവണ്ണം നിന്തിരുവടിയെ സ്തുതിക്കുകയാണു. അല്ലയോ മഹേശ്വരാ!, നിന്തിരുവടിയുടെ ഈ വ്യക്തരൂപത്തെ മാത്രമേ ഞങ്ങൾക്കറിയാൻ സാധിക്കുന്നുള്ളൂ. അതിനപ്പുറമുള്ള അവിടുത്തെ ഗൂഢതത്വത്തെ ഗ്രഹിക്കുവാൻ ഞങ്ങൾ അശക്തരാണു. അവ്യക്തമായ കർമ്മങ്ങളെ ചെയ്യുന്ന അവിടുത്തെ ഈ വ്യക്തരൂപം ലോകത്തിന്റെ ക്ഷേമത്തിനുവേണ്ടിയാണെന്നുമാത്രം ഞങ്ങളറിയുന്നു.”

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “രാജൻ! പ്രജകളുടെ ഈ ദുഖം കണ്ടു് സർവ്വഭൂതങ്ങളുടേയും സുഹൃത്തായ ഭഗവാൻ മഹാദേവൻ അലിവുള്ള ഹൃദയത്തോടെ തന്റെ പത്നിയായ സതീദേവിയോടു് പറഞ്ഞു: “ഹേ ഭാവനി!, പാലാഴിമഥനത്തിനിടയിൽ പൊന്തിവന്ന ഉഗ്രമായ കാളകൂടവിഷത്താൽ ഈ പ്രജകൾക്കു് നേരിട്ട ദുഃഖത്തെ കാണൂ!. പ്രാണരക്ഷാർത്ഥം വിലപിക്കുന്ന ഇവരെ ദുഃഖത്തിൽനിന്നും കരകയറ്റുകയെന്നതു് നമ്മുടെ കർത്തവ്യമാണു. കാരണം, ദീനപരിപാലനം മാത്രമാണു് അതിനു് കഴിവുള്ളവരുടെ ജീവതത്തിന്റെ പ്രയോജനംതന്നെ. ഭഗവന്മായയാൽ മോഹിതരായി അജ്ഞാനികൾ പരസ്പരം മത്സരിക്കുമ്പോൾ, സത്തുക്കൾ ക്ഷണഭംഗുരമായ സ്വന്തം ജീവനെപ്പോലും ബലിയർപ്പിച്ചുകൊണ്ടു് അവരെ സങ്കടത്തിൽനിന്നും രക്ഷിക്കുന്നു. ഹേ മംഗലസ്വരൂപേ!, കാരുണ്യശീലന്മാർക്കുമുന്നിൽ ഭഗവാൻ ശ്രീഹരി അത്യന്തം സമ്പ്രീതനാകുന്നു. അവൻ പ്രീതനാ‍യാൽ സകലചരാചരങ്ങൾക്കൊപ്പം ഞാനും സന്തുഷ്ടനാകുന്നു. അതുകൊണ്ടു്, ഈ വിഷത്തെ ഞാൻ കുടിക്കാൻ പോകുകയാണു. അതിലൂടെ പ്രജകൾക്കു് സ്വസ്തി സംഭവിക്കട്ടെ!.”

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “ഹേ രാജൻ! ദേവിയോടായി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടു് മഹാദേവൻ ആ കാളകൂടവിഷത്തെ പാനം ചെയ്യുവാൻ തുടങ്ങി. ഭഗവദ്ശക്തിയെ അറിഞ്ഞിരുന്ന ദേവി അതിനായി ഭഗവാനെ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു. ഭൂതഭാവനനായ ശ്രീമഹാദേവൻ ദിക്കെങ്ങും നിറഞ്ഞുവമിക്കുന്ന ആ വിഷത്തെ തന്റെ ഉള്ളംകൈയ്യിലെടുത്തു് ഭക്ഷിച്ചു. ജലത്തിന്റെ പാപരൂപമായ ആ കാളകൂടവിഷം ഭഗവദ്കണ്ഠത്തിൽ നീലവർണ്ണത്തിൽ ഇന്നും തെളിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു. എന്നാൽ പരമകാരുണികനായ ഭഗവാനാകട്ടെ, അതിനെ ഒരലങ്കാരമായി സ്വീകരിക്കുകയാണുണ്ടായതു. കാരുണികന്മാർ ലോകത്തിനുണ്ടാകുന്ന ദുഃഖത്തെ സ്വയം ഏറ്റെടുക്കുന്നു. അതാകട്ടെ, സർവ്വാന്തര്യാമിയായ ഭഗവാന്റെ ആരാധനകളിൽ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠമായി കണക്കാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. മഹാദേവൻ ഇങ്ങനെ വിഷപാനം ചെയ്തതറിഞ്ഞ മഹാവിഷ്ണുവും ബ്രഹ്മദേവനും ദാക്ഷായണിയും മറ്റുള്ളവരും അദ്ദേഹത്തെ പ്രശംസിച്ചു. ഹേ പരീക്ഷിത്തുരാജാവേ!, മഹാദേവന്റെ കൈകുമ്പിളിൽനിന്നും ഇറ്റിറ്റുവീണ വിഷത്തുള്ളികളെ തേളുകളും, പാമ്പുകളും, വിഷച്ചെടികളും, മറ്റുചില ജന്തുക്കളും ഭക്ഷിക്കുകയുണ്ടായി.”

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം ഏഴാമദ്ധ്യായം സമാപിച്ചു.

ഓം തത് സത്.

Previous    Next

Lord Shiva drinks Halahala poison

8.6 ബ്രഹ്മസ്തുതിയും, ഭഗവദനുഗ്രഹത്തോടെ പാലാഴിമഥനത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങളും.

ഓം

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം അദ്ധ്യായം‌ 6

(ബ്രഹ്മസ്തുതിയും, ഭഗവദനുഗ്രഹത്തോടെ പാലാഴിമഥനത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങളും.)

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “അല്ലയോ മഹാരാജാവേ!, ഈവിധം സ്തുതിച്ചുകൊണ്ടുനിൽക്കുന്ന ദേവന്മാർക്കുമുന്നിൽ ഭഗവാൻ ശ്രീഹരി ആയിരം സൂര്യന്മാരുടെ തേജസ്സോടുകൂടി പ്രത്യക്ഷനായി. ഭഗവദ്തേജസ്സിൽ കണ്ണുകൾ മങ്ങിപ്പോയതിനാൽ അവർക്കു് ആകാശത്തേയോ, ദിക്കുകളേയോ, ഭൂമിയേയോ, സ്വന്തം ശരീരത്തെപോലുമോ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പിന്നെയെങ്ങനെയാണു് ഭഗവാനെ ദർശിക്കുവാൻ കഴിയുക?. രാജാവേ!, എന്നാൽ, ഭഗവദ്കാരുണ്യത്താൽ ബ്രഹ്മദേവനും മഹാദേവനും മനോഹരമായ ആ തിരുരൂപത്തെ കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞു. ഭഗവാന്റെ ശരീരം ഒരു മരതകശില്പംപോലെ തിളങ്ങി. ആ കണ്ണുകൾ ചെന്താമരയുടെ ഉൾവശം പോലെ  ചുവപ്പുനിറം പൂണ്ടതായിരുന്നു. തപ്തഹേമം പോലെ മഞ്ഞനിറമുള്ള പട്ടണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. വിവിധരത്നങ്ങൾ പതിപ്പിച്ച കിരീടം. തോൾവളകളണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അതിമനോഹരമായ തിരുമുഖം. ഭംഗിയുള്ള പുരികങ്ങൾ. കാതിൽ മകരകുണ്ഡലങ്ങൾ ഇളകിയാടുന്നു. അതിന്റെ പ്രകാശം ആ കവിൾത്തടങ്ങൾക്കഴകു് കൂട്ടുന്നു. അരപ്പട്ട, കൈവള, മുത്തുമാല, ചിലങ്ക എന്നിവയണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കഴുത്തിൽ കൌസ്തുഭരത്നം മിന്നിത്തിളങ്ങുന്നു. മാറിൽ വനമാല ചാർത്തിയ തിരുവുടൽ. വക്ഷസ്സിൽ ശ്രീമഹാലക്ഷ്മിയെ ധരിച്ചിരിക്കുന്നു. കരങ്ങളിൽ സുദർശനാദി ആയുധങ്ങളേന്തിയിരിക്കുന്നു. ആ മനോഹരരൂപം കണ്ടു് മഹാദേവനോടൊപ്പം നിൽക്കുന്ന വിധാതാവു് ഭൂമിയിൽ ദണ്ഡനമസ്ക്കാരം ചെയ്തു് ആ പരം പുരുഷനെ വാഴ്ത്തിസ്തുതിച്ചു.”

ബ്രഹ്മസ്തുതി: “സൃഷ്ടിസ്ഥിതിവിനാശങ്ങൾക്കതീതനും, ഗുണാതീതനും, നിർവ്വാണസുഖത്തിന്റെ സാഗരമായവനും, അതിസൂക്ഷ്മമായവനും, പരിഗണിക്കുവാനാകാത്ത സ്വരൂപത്തോടുകൂടിയവനും, മഹാനുഭാവനുമായ നിന്തിരുവടിയ്ക്കു് നമസ്ക്കാരം!. അല്ലയോ പുരുഷോത്തമാ!, ഹേ ധാതാവേ!, അവിടുത്തെ ഈ തിരുരൂപത്തെ മഹാത്മാക്കൾ വേദങ്ങളാലും തന്ത്രങ്ങളാലുമുള്ള അനുഷ്ഠാനവിധികളോടെ ഉപാസിക്കുന്നു. വിശ്വരൂപനായ അവിടുന്നിൽ ഇതാ ഞങ്ങളടക്കമുള്ള മൂലോകങ്ങളേയും ഞാൻ സുവ്യക്തമായി കാണുന്നു. ഈ വിശ്വം ആദിയിലും മധ്യത്തിലും അന്ത്യത്തിലും അങ്ങയിലുണ്ടായിരുന്നു. കുടവും കളിമണ്ണുമെന്നതുപോലെ, ഈ വിശ്വത്തിനു് അങ്ങു് ആദിമധ്യാന്തങ്ങളായി നിലകൊള്ളുന്നു. അങ്ങയെ ആശ്രയിച്ചുകഴിയുന്ന അവിടുത്തെ മായാശക്തിയാൽ അങ്ങു് ഈ വിശ്വത്തെ ചമച്ചു് അതിൽ പ്രവിഷ്ടനായിക്കഴിയുന്നു. അതുകൊണ്ടു്, വിവേകികളും യോഗികളുമൊക്കെ പ്രകൃതിയുടെ ഈ മാറ്റങ്ങൾക്കിടയിലും ഗുണാതീതനായി വർത്തിക്കുന്ന നിന്തിരുവടിയെ ഉൾക്കണ്ണാൽ കണ്ടറിയുന്നു.

വിറകിൽ അഗ്നിയേയും, ഗോക്കളിൽ അമൃതത്തേയും, ഭൂമിയിൽ അന്നത്തേയും ജലത്തേയും, ഉദ്യമത്തിൽ ക്ഷേമത്തേയും, മനുഷ്യൻ എപ്രകാരം കണ്ടറിയുന്നുവോ, അതേപ്രകാരംതന്നെ, ഗുണപരിണാമങ്ങളായ ദേഹേന്ദ്രിയാദികളിൽ ജ്ഞാനികൾ ഉൾപ്രബോധത്താൽ നിന്തിരുവടിയെ കണ്ടറിയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഹേ ശ്രീപത്മനാഭാ!, ഹേ നാഥാ!, ഏറെ കാലമായി കാണാൻ കൊതിക്കുന്ന നിന്തിരുവടിയുടെ ഈ രൂപം ഇപ്പോൾ കണ്ടതിനാൽ ഞങ്ങളെല്ലാവരും, കാട്ടുതീയിൽ പെട്ടുപോയ ആനകൾ ഗംഗാജലത്തെ കാണുമ്പോഴെന്നതുപോലെ, അതിരറ്റ ആനന്ദനിർവൃതിയെ പ്രാപിച്ചിരിക്കുകയാണു. ഭഗവാനേ!, നിന്തിരുവടി സകലഭൂതങ്ങളിലും നിറഞ്ഞരുളി അവയുടെ സകല മനോവൃത്തികൾക്കും സാക്ഷിയായി വർത്തിക്കുന്നവനാണു. അങ്ങനെയുള്ള അങ്ങയെ ഞങ്ങളുടെ ദുഃഖം മറ്റൊരാൾ പറഞ്ഞറിയിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ!. ആയതിനാൽ, ഞങ്ങളുടെ ഈ വരവിന്റെ ഉദ്ദേശം കണ്ടറിഞ്ഞു് അതിനെ അങ്ങുതന്നെ നിറവേറ്റിത്തന്നാലും. ഭഗവാനേ!, ഞാനും, ഈ മഹാദേവനും, ദക്ഷാദികളായ പ്രജാപതിമാരുമെല്ലാം, അഗ്നിയുടെ സ്ഫുലിംഗങ്ങൾപോലെ, അങ്ങയിൽ നിന്നുത്ഭവിച്ചു് പലതായ് പിരിഞ്ഞവരാണു. ഞങ്ങളുടെ ഹിതത്തെപറ്റി ഞങ്ങളെന്തറിയാനാണു?. വേണ്ടതു് അവിടുന്നുതന്നെ കണ്ടറിഞ്ഞുചെയ്താലും!.”

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “രാജൻ!, ബ്രഹ്മാദിദേവതകൾ ഭഗവാനെ ഇങ്ങനെ വാഴ്ത്തിസ്തുതിച്ചു. അവരുടെ മനോഗതം മനസ്സിലാക്കിയ ഭഗവാൻ ശ്രീഹരി ബദ്ധാഞ്ജലിയോടെ നിൽക്കുന്ന ദേവന്മാരോടു് ഇടിമുഴങ്ങുന്ന നാദത്തോടെ സംസാരിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.               

സർവ്വശക്തനായ ഭഗവാൻ സമുദ്രമഥനം മുതലായ ക്രീഡകളിൽ വിഹരിക്കുവാനാഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ടു് അവരോടു് ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞു: “അല്ലയോ ബ്രഹ്മദേവാ!, ഹേ ശ്രീശങ്കരാ!, ഹേ ദേവന്മാരേ!, അല്ലയോ സ്വർല്ലോകവാസികളേ!, നിങ്ങൾക്കു് ക്ഷേമം ഭവിക്കുവാനുള്ള മാർഗ്ഗം എന്നിൽനിന്നും ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ടറിയുക!. കാലഗുണത്താൽ ഇപ്പോൾ അസുരന്മാർ അനുഗ്രഹീതരാണു. നിങ്ങൾക്കു് നല്ലകാലം വരുന്നതുവരെ അസുരന്മാരുമായി സന്ധിയുണ്ടാക്കുക!. ഹേ ദേവകളേ!, കാര്യസാധ്യത്തിനായി ശത്രുക്കളേയും കൂട്ടുപിടിക്കാവുന്നതാണു. എന്നാൽ, കാര്യസാധ്യത്തിനുശേഷം എലിയും പാമ്പുമെന്നതുപോലെതന്നെ വർത്തിക്കേണ്ടതുമാണു. ഏതുവിധത്തിലും അമൃതം സമ്പാദിക്കുന്നതിനായി നിങ്ങൾ യത്നിക്കുക. കാരണം, അമൃതം നുകർന്നുകഴിഞ്ഞാൽ മൃത്യുഗ്രസ്തമായ ജീവികൾ‌പോലും അമരത്വത്തിലേക്കുയുരുന്നു. സർവ്വ സസ്യൌഷധങ്ങളേയും പാൽക്കടലിൽ ചേർത്തു്, മന്ദരപർവ്വതത്തെ കടയൽ മത്താക്കി ഉപയോഗിച്ചു്, വാസുകിയെ കയറാക്കിയും, അല്ലയോ ദേവഗണങ്ങളേ!, എന്റെ അനുഗ്രഹത്തോടെ, ഉത്സാഹത്തോടുകൂടി പാലാഴിയെ നിശ്ശേഷം കടയുക. ഒടുവിൽ അസുരന്മാർക്കു് ക്ലേശവും നിങ്ങൾക്കു് സുഖവും ഫലമായി വരും. ദേവന്മാരേ!, ക്ഷമയും ശാന്തിയുമുണ്ടെങ്കിൽ സർവ്വതും സാധ്യമാകുന്നതാണു. എന്നാൽ കോപത്തിനടിപ്പെടുന്ന പക്ഷം നിങ്ങളുടെ ശ്രമം വൃഥാവിലാകുകയും ചെയ്യും. അതുകൊണ്ടു്, എന്തുതന്നെ അസുരന്മാർ ആവശ്യപ്പെട്ടാലും ക്ഷമയോടെ അതിനെ സമ്മതിക്കുക. പാലാഴി കടയുന്നതിനിടയിൽ ‘കാളകൂടം’ എന്ന വിഷം നിർഗ്ഗമിക്കുന്നതാണു. എന്നാൽ, അതിൽ നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും പരിഭ്രാന്തരാകുകയോ ഭയക്കുകയോ ചെയ്യരുതു. അതുപോലെതന്നെ മറ്റു് പലതരം വസ്തുക്കളും പൊന്തിവരുന്നതാണു. അതിലൊന്നും ഒരിക്കലും ആഗ്രഹം തോന്നുകയോ അവയെ സ്വന്തമാക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയോ ചെയ്യരുതു. സമാധാനത്തോടെ കാര്യങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുക.”

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “അല്ലയോ രാജൻ!, ഇങ്ങനെ വിവിധ ഉപദേശങ്ങളെ അരുളിച്ചെയ്തുകൊണ്ടു് കാരുണ്യരൂപനായ ഭഗവാൻ ഹരി അവിടെനിന്നും മറഞ്ഞു. തുടർന്നു്, ബ്രഹ്മാവും ശിവനും സ്വധാമങ്ങളിലേക്കു് മടങ്ങുകയും ചെയ്തു. കാലം ഒട്ടും കളയാതെ ദേവന്മാർ ബലിചക്രവർത്തിയെ സന്ദർശിച്ചു. വളരെ പ്രശസ്തനായ ഒരു അസുരരാജാവായിരുന്നു ബലി. യുദ്ധത്തിനും സന്ധിക്കും ഉചിതമായ കാലപ്രമാണങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. ദേവന്മാരെക്കണ്ടു് ബലിയുടെ സൈന്യം അവരെ വധിക്കുവാനൊരുങ്ങിയെങ്കിലും, ദേവന്മാർ യുദ്ധത്തിനായി വന്നതല്ലെന്നറിഞ്ഞ ബലി തന്റെ യോദ്ധാക്കളെ തടഞ്ഞു. ദേവന്മാർ വിരോചനപുത്രനായ ബലിയുടെ സമീപത്തിൽ ഉപസ്ഥിതരായി. സകലലോകങ്ങളും കീഴടക്കിയ ബലിചക്രവർത്തി അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൈന്യങ്ങളാൽ സർവ്വസുരക്ഷിതനായും, അതുപോലെ സർവ്വൈശ്വര്യയുക്തനായും കാണപ്പെട്ടു. ബുദ്ധിമാനായ ദേവേന്ദ്രൻ അതിസമർത്ഥമായി ബലിയെ പാട്ടിലാക്കുകയും, ഭഗവാനാൽ ഉപദേശിക്കപ്പെട്ട സകല കാര്യങ്ങളും ഒന്നൊഴിയാതെ അദ്ദേഹത്തെ ധരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അമൃതമഥനം ഒരു നല്ലകാര്യമായി ബലിക്കും, അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ശംബരൻ, അരിഷ്ടനേമി തുടങ്ങിയ അസുരന്മാർക്കും മറ്റും ബോധ്യമായി. ഹേ പരന്തപാ!, ശേഷം, ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും ചേർന്നു് പരസ്പരധാരണയോടുകൂടി സൌഹൃദത്തിൽ അമൃതം കടഞ്ഞെടുക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ ഉദ്യമം ആരംഭിച്ചു.

ഇരുമ്പുലക്കപോലത്തെ കരങ്ങളുള്ള ബലശാലികളായ ആ അസുരന്മാർ മന്ദരപർവ്വതത്തെ കടപുഴക്കിയെടുത്തു് കൂക്കിവിളിച്ചുകൊണ്ടു് പാലാഴിയുടെ തീരത്തേക്കു് കൊണ്ടുപോയി. ഇത്രയും ഭാരമുള്ള പർവ്വതത്തെ ചുമന്നുകൊണ്ടു് കുറെദൂരം യാത്രചെയ്തപ്പോൾ തളർന്നുപോയ ഇന്ദ്രനും ബലിയും മറ്റുമായ ദേവാസുരന്മാർ വിവശരായി. ബൃഹത്തായ ആ പർവ്വതം അവരുടെ കൈകളിൽനിനും വഴിയിൽ വഴുതിവീണു. ചരിഞ്ഞുലഞ്ഞുവീഴുന്ന ആ പെരുമലയുടെ അടിയിൽ‌പ്പെട്ടു് പല ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും തവിടുപൊടിയായി. മനസ്സും ശരീരവും തളർന്ന അവരെക്കണ്ടു് ഭഗവാൻ ശ്രീഹരി ഗരുഡോപരി അവിടെ എഴുന്നെള്ളി. ഭഗവാൻ തന്റെ കടാക്ഷവീക്ഷണത്തോടുകൂടി അവരെ അക്ഷീണിതരും ദൃഢഗാത്രന്മാരുമാക്കി വീണ്ടും ജീവിപ്പിച്ചു. തുടർന്നു്, ഒറ്റക്കൈയ്യാൽ ആ മഹാപർവ്വതത്തെ എടുത്തു് ഗരുഡന്മേൽ‌വച്ചു് കൂടെ താനും കയറി, ദേവാസുരന്മാരാൽ പരിവ്രതനായി പാലാഴിയുടെ തീരത്തേക്കു് പ്രയാണം ചെയ്തു. സമുദ്രതീരത്തെത്തി, പക്ഷിശ്രേഷ്ഠനായ ഗരുഡൻ മന്ദരത്തെ തന്റെ തോളിൽനിന്നുമിറക്കി അവിടെവച്ചതിനുശേഷം ഭഗവദാജ്ഞയനുസരിച്ചു് അവിടെനിന്നും പറന്നകന്നു.”

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം ആറാമദ്ധ്യായം സമാപിച്ചു.

ഓം തത് സത്.

Previous    Next

Brahma's prayer and arrangements of churning of milky way.

8.5 ദേവന്മാർ ജരാനരയിൽനിന്നും മുക്തരാകുവാൻ ബ്രഹ്മദേവൻ ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കുന്നു.

ഓം

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം അദ്ധ്യായം‌ 5

(ജരാനരയിൽനിന്നും മുക്തരാകുവാൻ ബ്രഹ്മദേവൻ ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കുന്നു.)

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “രാജൻ!, സർവ്വപാപങ്ങളേയും തീർക്കുന്ന ഗജേന്ദ്രമോക്ഷമെന്ന ഈ ഉപാഖ്യാനത്തെ ഞാൻ അങ്ങേയ്ക്കായി പറഞ്ഞുതിന്നിരിക്കുന്നു. ഇനി ‘രൈവതം’ എന്ന അടുത്ത മന്വന്തരത്തെക്കുറിച്ചു് വിശദീകരിക്കാം. രാജാവേ!, താമസ്സൻ എന്ന നാലാമത്തെ മനുവിന്റെ സഹോദരനായ രൈവതനായിരുന്നു അഞ്ചാം മനു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മക്കളായിരുന്നു, അർജ്ജുനൻ, ബലി, വിന്ധ്യൻ എന്നിവർ. ഈ മന്വന്തരത്തിൽ വിഭു ഇന്ദ്രനും, ഭൂതരയൻ മുതലായിട്ടുള്ളവർ ദേവന്മാരും, ഹിരണ്യരോമാവു്, വേദശിരസ്സ്, ഊർദ്ദ്വബാഹു തുടങ്ങിയവർ പ്രമുഖരായിട്ടുള്ളവർ സപ്തർഷികളുമായിരുന്നു. ഇതിൽ ശുഭ്രൻ എന്ന ഋഷിക്കു്, വികുണ്ഠയെന്ന തന്റെ പത്നിയിൽ സ്വകലയാൽ ഭഗവാൻ ശ്രീനാരായണൻ മറ്റുദേവതകൾക്കൊപ്പം ‘വൈകുണ്ഠൻ’ എന്ന നാമത്തിൽ സ്വയം അവതരിച്ചു. ലക്ഷ്മീഭഗവതിയെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നതിനായി, അവളുടെ ആഗ്രഹപ്രകാരം, വൈകുണ്ഠൻ സർവ്വലോകങ്ങളും നമസ്ക്കരിക്കുന്ന മറ്റൊരു വൈകുണ്ഠലോകംതന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു. പലേ  അവതാരങ്ങളിൽ വന്നു് ശ്രീഹരി ആടിയിട്ടുള്ള ലീലകളെ ഞാൻ മുൻപും വർണ്ണിച്ചിട്ടുള്ളതാണു. എന്നാൽ അവ മുഴുവനായി പറയാൻ ആർക്കുംതന്നെ മൂലോകങ്ങളിലും സാധ്യമല്ല. ഈ ഭൂമിയിലെ മൺ‌തരികളെ ആർക്കാണോ എണ്ണിത്തികയ്ക്കാൻ കഴിയുന്നതു്, അവനുമാത്രമേ ഹരിയുടെ മഹിമകളെ പൂർണ്ണമായും അറിയുവാനും പറയുവാനുമാകൂ.

രാജൻ!, ആറാമത്തേതു് ചാക്ഷുഷമന്വന്തമാണു. ചക്ഷുസ്സിന്റെ പുത്രനായ ചാക്ഷുഷനായിരുന്നു അന്നു് മനു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുത്രന്മാർ പൂരു, പൂരുഷൻ, സുദ്യു‌മ്നൻ എന്നിവരുമായിരുന്നു. ചാക്ഷുഷമന്വന്തരത്തിൽ ദേവന്ദ്രൻ മന്ത്രദ്രുമനും, ദേവന്മാർ ആപ്യൻ മുതലായ സംഘങ്ങളും, സപ്തർഷികൾ ഹരിഷ്മാൻ, വീരകൻ തുടങ്ങിയവരുമായിരുന്നു. അന്നും ലോകപാലകനായി ഭഗവാൻ വിഷ്ണു വൈരാജ-സംഭൂതി ദമ്പതികളിൽ ‘അജിതൻ’ എന്ന നാമത്തിൽ സ്വയം അവതാരം കൊണ്ടു. അന്നു് പാലാഴിയെ കടഞ്ഞു് അമൃതം വീണ്ടെടുത്തു് ദേവന്മാർക്കു് നൽകിയതും ഈ ഭഗവദവതാരമായിരുന്നു. സമുദ്രമഥനത്തിനിടയിൽ മന്ദരപർവ്വതം താണുപോകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ തന്തിരുവടി ആമയായിവന്നു് തന്റെ പൃഷ്ഠഭാഗത്താൽ അതിനെ താങ്ങിനിർത്തുകയുണ്ടായി.”

പരീക്ഷിത്തു് ചോദിച്ചു: “അല്ലയോ ബ്രഹ്മർഷേ!, എങ്ങനെയായിരുന്നു ഭഗവാൻ പാലാഴിയെ കടഞ്ഞതു?. എന്തിനുവേണ്ടിയായിരുന്നു ഭഗവാൻ അതുചെയ്തതു?. എപ്പോഴാണു് മന്ദരപർവ്വതത്തെ ഭഗവാൻ താങ്ങി നിർത്തിയതു?. എങ്ങനെയാണു് ദേവന്മാർക്കമൃതം ലഭ്യമായതു?. അതിനോടനുബന്ധിച്ചു് മറ്റെന്തെല്ലാമായിരുന്നു സംഭവിച്ചതു?. ഭഗവാന്റെ ഈ ലീലകളെ ഞങ്ങൾക്കു് പറഞ്ഞുതന്നാലും!. എത്രകേട്ടിട്ടും, ഭഗവദ്മഹിമകളെ കേൾക്കുവാനുള്ള ആഗ്രഹം ഒട്ടുംതന്നെ ഞങ്ങളിൽ ശമിക്കുന്നില്ല.”

സൂതൻ ശൌനകാദികളോടു് പറഞ്ഞു: “ഹേ മുനിമാരേ!, പരീക്ഷിത്തിന്റെ ഈ ചോദ്യം കേട്ടു് അദ്ദേഹത്തെ അഭിനന്ദിച്ചതിനുശേഷം ശ്രീശുകൻ ഭഗവാന്റെ സത്ചരിത്രങ്ങൾ വീണ്ടും വർണ്ണിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.”

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “ഇടയ്ക്കൊരുകാലത്തിൽ ദേവന്മാർ അസുരന്മാരാൽ പൂർണ്ണമായും പരാജിതരായി കഴിയുകയായിരുന്നു. അടിച്ചുവീഴ്ത്തപ്പെട്ട അവർക്കു് വീണ്ടും ജീവനോടെ അവിടെനിന്നും എഴുന്നേൽക്കുവാൻ‌പോലും കഴിയതെയായി. അക്കാലത്തിൽതന്നെയായിരുന്നു, ഇന്ദ്രൻ വഴി ദുർവ്വാസാവിന്റെ ശാപവും ദേവന്മാർക്കൊട്ടാകെ നേരിട്ടതു. ആയതിനാൽ, അന്നു്, യാഗം മുതലായ അനുഷ്ഠാനകർമ്മങ്ങൾ നടക്കാതെയായി.

[ഒരിക്കൽ ദുർവാസാവു് മഹർഷി ഭഗവാൻ ഹരിയെ കണ്ടുമടങ്ങുമ്പോൾ മാർഗ്ഗമധ്യേ ദേവേന്ദ്രനെ കാണുകയും, തനിക്കു് അവിടെനിന്നും ലഭിച്ച ഒരു പൂമാല ഇന്ദ്രനു് സമ്മാനിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ, മദന്ധനായ ഇന്ദ്രൻ അനാദരവോടെ അതിനെ ഐരാവതത്തിന്റെ മസ്തകത്തിൽ വയ്ക്കുകയും, ആനയാകട്ടെ, അതു് നിലത്തിട്ടു് ചവിട്ടുകയും ചെയ്തു. കുപിതനായ മുനിയുടെ ശാപത്താൽ ദേവന്മാർ ജരാനരകൾ ബാധിച്ചുവലഞ്ഞു, എന്നു് ശ്രീവിഷ്ണുപുരാണം ഈ കഥ വിസ്തരിച്ചു് പറയുന്നു.]

അല്ലയോ രാജാവേ!, ദുഷ്കരമായ ആ കാലത്തിൽ ധർമ്മാനുഷ്ഠാനം നടക്കാതെയായപ്പോൾ ഇന്ദ്രൻ, വരുണൻ മുതലായ ദേവന്മാർ പ്രമുഖരായ ദേവസംഘം ഒത്തുകൂടി കാര്യങ്ങളെ കൂടിയാലോചിച്ചെങ്കിലും അവർക്കു് ഉചിതമായ ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്താൽ സാധിച്ചില്ല. അതുകൊണ്ടു് എല്ലാവരുമൊത്തു് മേരുമധ്യത്തിൽ വസിക്കുന്ന ബ്രഹ്മാവിന്റെ ധാമത്തിലെത്തി ബ്രഹ്മദേവനെക്കണ്ടു് താണുവണങ്ങി സങ്കടമുണർത്തിച്ചു. ദേവന്മാരുടെ ശക്തി ക്ഷയിക്കുകയും, അസുരന്മാർ പ്രബലരാകുകയും, ലോകമെമ്പാടും അശുഭം ബാധിക്കുകയും ചെയ്തതായി ബ്രഹ്മദേവനു് ബോധ്യമായി. അദ്ദേഹം ഭഗവാൻ ശ്രീഹരിയെ ധ്യാനിച്ചതിനുശേഷം, പ്രസന്നവദനരായി തന്റെ മുന്നിൽ കുമ്പിട്ടുനിൽക്കുന്ന ദേവന്മാരോടായി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “അല്ലയോ ദേവന്മാരേ!, ഞാനും, നിങ്ങളും, ശത്രുക്കളായ അസുരന്മാരും, മനുഷ്യപക്ഷിമൃഗാദികളും, വൃക്ഷലതാതികളുമടങ്ങുന്ന സകലചരാചരങ്ങളും ഭഗവാൻ ശ്രീഹരിയുടെ അംശകലയാൽ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതാകുന്നു. അവ്യയനായ ആ ഭഗവാനെ നമുക്കു് ശരണം വരിക്കാം. അവനെ ശിക്ഷിക്കുവാനോ രക്ഷിക്കുവാനോ പോന്നവരാരും ഇവിടെയില്ല. അവൻ നിന്ദാസ്തുതികൾക്കതീതനാകുന്നു. എന്നിരിക്കിലും, സൃഷ്ടിസ്ഥിലയാർത്ഥം തന്തിരുവടിയിവിടെ സത്വാദിത്രിഗുണങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടു് ഓരോ കാലത്തിലും അവതരിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ, അവൻ സത്വഗുണത്തെ സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടവതരിച്ചു് ഈ ലോകത്തെ രക്ഷിക്കേണ്ട കാലവുമാണു. അതുകൊണ്ടു്, ആ ജഗദ്ഗുരുവിൽ നമുക്കു് ശരണം പ്രാപിക്കാം. അവൻ നമ്മെ രക്ഷിക്കും.”

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “ഹേ അരിന്ദമാ!, ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞതിനുശേഷം, ബ്രഹ്മദേവൻ ദേവന്മാരോടൊപ്പം, ഭഗവദവതാരമായ അജിതഭഗവാന്റെ ധാമത്തിലേക്കു് യാത്രയായി. രാജാവേ!, ഭഗവദാസ്ഥാനമായ ശ്വേതദ്വീപത്തിലെത്തിയ ബ്രഹ്മദേവൻ, താൻ നേരിൽ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത അജിതദേവനെ വേദോക്തമന്ത്രങ്ങളാൽ കേട്ടറിഞ്ഞിട്ടുള്ള സ്തുതികളാൽ കീർത്തിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.”

വിരിഞ്ചസ്തുതി: “നിർവ്വികാരനും, സത്യസ്വരൂപനും, ആദ്യന്തരഹിതനും, സർവ്വാന്തര്യാമിയും, നിഷ്കളനും, അവർണ്ണനീയനും, മനസ്സിനും വാക്കുകൾക്കുമഗോചരനുമായ ദേവാദിദേവനെ ഞങ്ങൾ നമസ്ക്കരിക്കുന്നു.

പ്രാണൻ, മനസ്സ്, ബുദ്ധി, ശരീരം എന്നിവയുടെയെല്ലാം പ്രവർത്തനങ്ങളെ സകലവിധത്തിലുമറിയുന്നവനാണു ഭഗവാൻ. ഇന്ദ്രിയങ്ങളായും ഇന്ദ്രിയാർത്ഥങ്ങളായും പ്രകാശിക്കുന്നവൻ തന്നെയെങ്കിലും അവൻ സർവ്വതിൽനിന്നുമകന്നുനിൽക്കുന്നു. അക്ഷരനും സർവ്വവ്യാപിയുമാണവൻ. ത്രിയുഗൻ എന്നറിയപ്പെടുന്നതും അവൻ തന്നെ. കർമ്മബന്ധങ്ങളാലുണ്ടാകുന്ന സംസാരചക്രത്തിൽ മനുഷ്യശരീരത്തെ ഒരു രഥചക്രമായി സങ്കല്പിച്ചിരിക്കുന്നു. പത്തിന്ദ്രിയങ്ങളും അഞ്ചു് പ്രാണങ്ങളും ചേർന്നു് ആ ചക്രത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു് ആരക്കാലുകൾ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ത്രിഗുണങ്ങൾ അതിന്റെ കേന്ദ്രസ്ഥാനമായിരിക്കുന്നു. പഞ്ചഭൂതങ്ങളും മനസ്സും ബുദ്ധിയും അഹങ്കാരവും ചേർന്ന എട്ടു് തത്വങ്ങളാൽ ആ ചക്രത്തിന്റെ വട്ടയം നിർമ്മിതമായിരിക്കുന്നു. മായാശക്തിയാൽ അവ ചലിച്ചുകൊണ്ടുമിരിക്കുന്നു. ദേഹാദികളുടെ ആവർത്തനരൂപമായ ഈ സംസാരരഥചക്രം യാതൊരുവനാകുന്ന അച്ചുതണ്ടിന്മേലാണോ അതിവേഗം കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതു്, ആ സത്യസ്വരൂനെ ഞങ്ങൾ ശരണം പ്രാപിക്കുന്നു. ആ പരമപുരുഷൻ സത്വഗുണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതനാണു. ആയതിനാൽ അവന്റെ സ്വരൂപം ഓങ്കാരമാകുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിനതീതനായതിനാൽ അവൻ നഗ്നനേത്രങ്ങൾക്കു് ഗോചരമാകുന്നില്ല. എന്നാൽ, കാലദേശങ്ങളാലുള്ള പരിച്ഛേദമില്ലാത്ത അവൻ സർവ്വഗതനായിരിക്കുന്നു. ഗരുഡാരൂഡനായ ആ നാരായണനെ വിവേകികൾ ഭക്തിയോഗത്താലറിയുന്നു. അങ്ങനെയുള്ളവനെ ഞങ്ങളിതാ നമസ്ക്കരിക്കുന്നു.

അവന്റെ മായയെ ആരാലും ലംഘിക്കാവുന്നതല്ല. സകലരും ആ മായയുടെ വാസ്തവികതയെ അറിയാതെ അവളിൽ മോഹിതരാകുകതന്നെ ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെയുള്ള ആ മായയ്ക്കതീതനായവനും, സകലചരാചരങ്ങളിലും ഒന്നുപോൽ വർത്തിക്കുന്നവനുമായ പരമേശ്വരനെ ഞങ്ങൾ നമസ്ക്കരിക്കുന്നു. ഋഷീശ്വരന്മാരുടേതുപോലെ, ഞങ്ങളുടെ ശരീരങ്ങളും സത്വഗുണത്താൽ നിർമ്മിതമായതിനാൽ ഞങ്ങൾ അകമേയും പുറമേയും സത്വഗുണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതരാണു. ആ ഞങ്ങൾക്കുപോലും ഭഗവാനെ അറിയാൻ സാധിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, പിന്നെയെങ്ങനെയാണു് രജസ്സിനും തമസ്സിനും അടിപ്പെട്ടവർ അവനെ അറിയുന്നതു?. ഈ ഭൂമിയിൽ അവൻ ജരായുജം, അണ്ഡജം, സ്വേദജം, ഉദ്ഭിജം എന്നിങ്ങനെ നാലുവിധം ജീവഭൂതങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ പ്രപഞ്ചം അവന്റെ തൃപ്പാദങ്ങളാൽ ധരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെയുള്ള സർവ്വൈശ്വര്യഗുണനിധിയായ ഭഗവാനെ ഞങ്ങൾ നമസ്ക്കക്കരിക്കുന്നു. ഈ പ്രപഞ്ചം ജലത്തിൽനിന്നുണ്ടായതാണു. ജലത്താൽത്തന്നെ അവ നിലനിൽക്കുകയും ജീവിക്കുകയും വളരുകയും ചെയ്യുന്നു. യാതൊരുവന്റെ രേതസ്സാണോ ആ ജലം, ആ ബ്രഹ്മസ്വരൂപൻ ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കുമാറാകട്ടെ!.

ചന്ദ്രനാണു് ദേവന്മാരുടെ അന്നങ്ങളുടെ ഉറവിടം. സകലസസ്യൌഷദങ്ങളുടേയും അധിപതിയും അവൻ‌തന്നെയാണു. ആ ചന്ദ്രനാകട്ടെ ഭഗവാന്റെ മനസ്സും. ആവിധം സർവ്വൈശ്വര്യങ്ങളുടേയും അധിപതിയായ ഭഗവാൻ ഞങ്ങൾക്കൊപ്പമുണ്ടാകട്ടെ!. യജ്ഞഹവിസ്സുകളെ സ്വീകരിക്കുന്ന യാതൊരഗ്നിയുടെ സ്ഥാനം ആ പരമുപുരുഷന്റെ വൿത്രമാകുന്നു. ആ അഗ്നി ജഠരത്തിലിരുന്നു പക്വാർഹമായ ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളെ പചിപ്പിക്കുന്നു. അങ്ങനെയുള്ള അഗ്നിയുടെ ഉല്പത്തിസ്ഥാനമായ ആ മഹാവിഭൂതിപതി ഞങ്ങളിൽ പ്രസാദിക്കുമാറാകട്ടെ!.

സൂര്യഭഗവാൻ മോക്ഷത്തിനു് വഴിയൊരുക്കുന്നു. ജ്യോതിരൂപനായ അവൻ വേദങ്ങളുടെ പ്രതീകമാണു. ജീവനത്തിനും മൃത്യുവിനും ഒരുപോലെ സ്രോതസ്സായ ആ ആദിത്യൻ ആരുടെ നേത്രമായി ഭവിച്ചിരിക്കുന്നുവോ, സർവ്വൈശ്വര്യഗുണനിധിയായ ആ ഭഗവാൻ ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ!. സകലചരാചരങ്ങളുടേയും തേജസ്സും ഓജസ്സുമായിരിക്കുന്നതു് അവയിലെ പ്രാണവായുവാണു. ഒരു സാമ്രട്ടിനെ സാമന്തന്മാരെന്നവിധത്തിൽ ഞങ്ങളെല്ലാം അതിനെ അനുഗമിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ആ പ്രാണവായു കരുണമയാനായ ഭഗവാനിൽനിന്നുണ്ടാ‍യതാണു. അങ്ങനെയും സകല വിഭൂതികളുടേയും അധിപനായ തന്തിരുവടി ഞങ്ങളിൽ പ്രസന്നനാകട്ടെ!. വിരാട്രൂപനായ യാതൊരു ഭഗവാന്റെ ശ്രോത്രത്തിൽനിന്നും ദിക്കുകളും, ഹൃദയത്തിൽനിന്നു് ശരീരസുഷിരങ്ങളും, നാഭിയിൽനിന്നു് ആകാശവും നിർമ്മിതമായിരിക്കുന്നുവോ, ആ മഹാവിഭൂതിപതി ഞങ്ങളിൽ പ്രസാദിക്കട്ടെ!.

യാതൊരു മഹൈശ്വര്യശാലിയുടെ ബലത്തിൽനിന്നും ഇന്ദ്രനും, പ്രസാദത്താൽ ദേവന്മാരും, കോപത്തിൽനിന്നും രുദ്രനും, ബുദ്ധിയിൽനിന്നും ബ്രഹ്മദേവനും, ശരീരസുക്ഷിരങ്ങളിൽനിന്നും വേദങ്ങളും, ലിംഗത്തിൽനിന്നും പ്രജാപതിയും, പിറന്നിരിക്കുന്നുവോ, അവൻ ഞങ്ങളിൽ കനിയുമാറാകണം. യാതൊരു പരമപുരുഷന്റെ വക്ഷസ്സിൽനിന്നും ശ്രീമഹാലക്ഷ്മിയും, നിഴലുകളാൽ പിതൃക്കളും, സ്തനങ്ങളിൽനിന്നും ധർമ്മവും, പൃഷ്ഠഭാഗത്തിൽനിന്നും അധർമ്മവും, ശിരസ്സിൽനിന്നും അന്തരീക്ഷവും, വിഹാരങ്ങളിൽനിന്നും അപ്സരസ്സുകളും ഉണ്ടായിരിക്കുന്നുവോ, പരമൈശ്വര്യയുക്തനായ ആ ഭഗവാൻ ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ!. യാതൊരു ഭഗവാന്റെ തിരുമുഖത്തുനിന്നും ബ്രാഹ്മണരും ഗുഹ്യങ്ങളായ വേദമന്ത്രങ്ങളുമുണ്ടായിരിക്കുന്നുവോ, യാതൊരുവന്റെ കൈകളിൽനിന്നും ക്ഷത്രിയനും ദേഹബലവും ഉണ്ടായിരിക്കുന്നുവോ, യാതൊരുവന്റെ തുടകളിൽനിന്നും വൈശ്യനും ഓജസ്സും സംജാതമായിരിക്കുന്നുവോ, യാതൊരു ഹരിയുടെ, സകലചരാചരങ്ങളുടേയും മോക്ഷസ്ഥാനമായ, തൃപ്പാദങ്ങളിനിന്നാണോ ശൂദ്രനും ശുശ്രൂഷാധർമ്മവും ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതു്, മഹൈശ്വര്യപതിയായ ആ വിരാട്രൂപൻ ഞങ്ങളെ കാത്തുകൊള്ളട്ടെ!.

അവന്റെ കീഴ്ചുണ്ടിൽനിന്നും ലോഭവും, മേൽചുണ്ടിൽനിന്നും പ്രീതിയും, നാസികയിൽനിന്നും കാന്തിയും, സ്പർശനത്താൽ കാമവും, പുരികങ്ങളിൽനിന്നു് യമനും, ഇമകളിൽനിന്നും കാലവും ഉണ്ടാ‍കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സകലൈശ്വര്യങ്ങളുടേയും അധിപതിയായ ആ ഭഗവാൻ ഞങ്ങളിൽ അനുഗ്രഹം ചൊരിയട്ടെ!. യാതൊരു ഭഗവാന്റെ യോഗമായവൈഭവത്താൽ കല്പിതങ്ങളായിട്ടാണോ ഇവിടെ ഭൂതപഞ്ചകങ്ങളും, കാലവും, കർമ്മങ്ങളും, സത്വാദിത്രിഗുണങ്ങളും, ഈ ദൃശ്യപ്രപഞ്ചവും വിദ്വാന്മാരാൽ നിർവ്വചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതു്, ആ വിരാട്രൂപൻ ഞങ്ങളിൽ കനിയുമാറാകട്ടെ!.

ശാന്തമൂർത്തിയായും, ആത്മാനന്ദസ്വരൂപനായും, മായാഗുണവൃത്തികൾക്കതീതനായും, വായുവിനെപ്പോലെ നിസ്സംഗനായി സകലയിടത്തും വ്യാപിക്കപ്പെട്ടവനുമായ സത്ചിതാനന്ദമൂർത്തിക്കു് നമസ്ക്കാരം!. ഇങ്ങനെ സർവ്വൈശ്വര്യയുക്തനായ നിന്തിരുവടി അവിടുത്തെ മന്ദഹാസം പൂണ്ട തിരുമുഖകമലത്തെ ദർശനോത്സുകരായി ശരണം പ്രാപിച്ച ഞങ്ങൾക്കു് കാട്ടിത്തരേണമേ!. ഹേ പ്രഭോ!, കാലാകാലങ്ങളിൽ പ്രത്യേകം പ്രത്യേകം നാമരൂപങ്ങളോടെ അവതരിച്ചു്, ഞങ്ങൾക്കു് ചിന്തിക്കുവാൻ‌പോലും കഴിയാത്ത തരത്തിലുള്ള ലീലകളെ അങ്ങു് കൊണ്ടാടുന്നു.

സകാമകർമ്മികൾ വിഷയഭോഗാർത്ഥം നിരന്തരം യത്നിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ, അവരുടെ സകല പ്രയത്നങ്ങളും വൃഥാവിലാകുന്നു. അതോടെ അവർ ദുഃഖത്തെ പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ, നിന്തിരുവടിയിൽ അർപ്പിതമായ കർമ്മങ്ങളുടെ ഫലം ഒരിക്കലും അങ്ങനെയാകുന്നില്ല. ആ തൃച്ചേവടികളിൽ അർപ്പിക്കപ്പെടുന്ന യാതൊരു ചെറിയ കർമ്മങ്ങൾ പോലും വിഫലമാകുന്നില്ല. കാരണം, ആ കരുണാമയൻ കർമ്മിയുടെ ആത്മാവും, അവനു് പ്രിയങ്കരനും, അവന്റെ ഹിതൈഷിയുമാകുന്നു. എപ്രകാരമാണോ, ഒരു വൃക്ഷത്തിന്റെ ചുവട്ടിലൊഴിക്കുന്ന ജലം ആ വൃക്ഷത്തെ മുഴുവനായി സമ്പുഷ്ടമാക്കുന്നതു്, അപ്രകാരം ഭഗവാൻ ഹരിയുടെ ആരാധനയിലൂടെ ഒരുവൻ താനടക്കമുള്ള സകലചരാചരങ്ങളുടേയും ആരാധന ചെയ്യുന്നു. അത്ഭുതകർമ്മങ്ങളോടുകൂടിയവനും, അനന്തനും, നിർഗ്ഗുണനും, ഗുണങ്ങളുടെ ഈശ്വരനും, ഇപ്പോൾ സത്വഗുണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതനായിരിക്കുന്നവനുമായ നിന്തിരുവടിയ്കായിക്കൊണ്ടു് നമസ്ക്കാരം!.”

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം അഞ്ചാമദ്ധ്യായം സമാപിച്ചു.

ഓം തത് സത്.

Previous    Next

Lord Brahma makes prayer to Lord Hari

8.4 ഗജേന്ദ്രമോക്ഷം – ഗജേന്ദ്രന്റെ പൂർവ്വചരിത്രം.

ഓം

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം അദ്ധ്യായം‌ 4

(ഗജേന്ദ്രമോക്ഷം – ഗജേന്ദ്രന്റെ പൂർവ്വചരിത്രം.)

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “ഹേ പരീക്ഷിത്തു് രാജൻ!, ഭഗവാൻ ശ്രീഹരി ഗജേന്ദ്രനെ നക്രവൿത്രത്തിൽനിന്നും മുക്തനാക്കി. ആ സമയം ബ്രഹ്മാദിദേവതകൾ ഭഗവാനെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ടു് പൂമഴ ചൊരിഞ്ഞു. ദേവലോകത്തു് ദുന്ദുഭികൾ മുഴങ്ങി. ഗന്ധർവ്വന്മാർ പാടുകയും, അപ്സരസ്സുകൾ നൃത്തം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ഋഷികളും, സിദ്ധന്മാരും, ചാരണന്മാരും ഭഗവാനെ സ്തുതിച്ചു. രാജൻ!, ‘ഹൂഹൂ’ എന്നു് പേരുള്ള ഒരു ഗന്ധർവ്വനായിരുന്നു ഈ മുതല. ഒരിക്കൽ, ദേവലൻ എന്ന മുനിയുടെ ശാപം കാരണമാണു് അവൻ നക്രരൂപത്തെ പൂണ്ടു് ജനിക്കാനിടയായതു. ഇന്നിതാ ഗജേന്ദ്രനോടൊപ്പം ആ ഗന്ധർവ്വനും ശാപമോക്ഷം നേടി, തന്റെ ഗന്ധർവ്വരൂപത്തെ വീണ്ടെടുത്തിരിക്കുന്നു.

[ഹൂഹൂ എന്നു് പേരുള്ള ഒരു ഗന്ധർവ്വൻ ഒരിക്കൽ ഈ തടാകത്തിൽ ജലക്രീഡ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന സമയം, ദേവലൻ എന്ന മുനി കുളിയ്ക്കുവാനായി ഇതിലിറങ്ങുകയും, അഹങ്കാരമത്തനായ ഹൂഹൂ വെള്ളത്തിനടിയിലൂടെ ചെന്നു് മുനിയുടെ കാലിൽ പിടിച്ചുവീഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു. പ്രകോപിതനായ മുനി, ‘ഇനിമേൽ നീ ജലത്തിൽ മുതലയായി ഭവിക്കുക!’ എന്ന ശാപം നൽകി. മാപ്പപേക്ഷിച്ച ഹൂഹൂവിനോടു്, ‘ഒരിക്കൽ നീ ഇങ്ങനെ ഗജേന്ദ്രന്റെ കാലിൽ പിടികൂടുക, അന്നു് അവനെ നിന്നിൽനിന്നും മോചിപ്പിക്കുവാൻ വരുന്ന ഭഗവാൻ ഹരി നിന്നെയും ഈ ശാപത്തിൽനിന്നും മുക്തനാക്കും’ എന്നു് പറഞ്ഞു് അവനനെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.. ഇതാണു് ഈ ആഖ്യാനത്തെ സം‌ബന്ധിച്ച പുരാവൃത്തം.]

ശ്രീശുകൻ തുടർന്നു: “ഹേ രാജൻ!, പിന്നീടു്, ആ ഗന്ധർവ്വൻ, ഉത്തമശ്ലോകനും, അവ്യയനും, കീർത്തിതചരിതനും, സർവ്വൈശ്വര്യങ്ങളുടേയും പരമധാമവുമായ ഭഗവാനെ ശിരസ്സാ നമിച്ചുകൊണ്ടു് പ്രകീർത്തിച്ചു. അങ്ങനെ, അനുഗ്രഹീതനായ ഹൂഹൂ ഭഗവനെ പ്രദക്ഷിണം വച്ചുനമസ്ക്കരിച്ചതിനുശേഷം, പാപവിമുക്തനായി സർവ്വരും നോക്കിനിൽക്കെ തന്റെ ഗന്ധർവ്വലോകത്തിലേക്കു് മടങ്ങി. ഭഗവദ്സ്പർശത്താൽ അജ്ഞാനബന്ധനത്തിൽനിന്നും മുക്തനായ ഗജേന്ദ്രനാകട്ടെ, ഉടൻ‌തന്നെ ശ്രീഹരിയുടെ സ്വാരൂപ്യത്തെ പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.

രാജാവേ!, ഈ ഗജേന്ദ്രൻ തന്റെ പൂർവ്വജന്മത്തിൽ ഇന്ദ്രദ്യു‌മ്നൻ എന്ന പേരിൽ വിഖ്യാതനായ പണ്ഡ്യരാജ്യത്തെ ഒരു രാജാവായിരുന്നു. മാത്രമല്ല, ദ്രാവിഡവംശത്തിന്റെ ചൂഢാമണിയും, ഹരിയുടെ കടുത്ത ആരാധകനുമായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ, ഈ രാജർഷി ജടാധാരിയായി ആത്മനിഷ്ഠയോടുകൂടി, കുലാചലത്തിലുള്ള തന്റെ ആശ്രമത്തിൽ കുളി കഴിഞ്ഞു്, മൌനിയായി ഭഗവാൻ ഹരിയെ യഥാവിധി പൂജിക്കുകയായിരുന്നു. ആ സമയം അവിടെ അഗസ്ത്യമുനി തന്റെ ശിഷ്യഗണങ്ങളോടൊപ്പം വന്നുചേർന്നു. എന്നാൽ, അതറിയാതെ മൌനിയായി ഏകാന്തതയിൽ ഈശ്വരാരാധനം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഇന്ദ്രദ്യു‌മ്നനെ കണ്ടു് തന്നോടനാദരവുകാട്ടിയതായി കണക്കിലെടുത്തു് മുനി കോപിക്ക്യുകയും, അദ്ദേഹത്തെ ശപിച്ചുകൊണ്ടിങ്ങനെ പറയുകയും ചെയ്തു: “ദുർമ്മനസ്ക്കനും അകൃതബുദ്ധിയും ബ്രാഹ്മണരെ മാനിക്കാത്തവനുമായ ഇവൻ ഇപ്പോൾത്തന്നെ ഘോരമായ അന്ധകാരത്തിലേക്കു് പതിക്കട്ടെ!. സ്തബ്ധബുദ്ധിയായ ഇവൻ മേലിൽ ഒരാനയായിത്തീരട്ടെ!.”

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “രാജൻ!, ആ സംഭവത്തിനുശേഷം, അഗസ്ത്യമുനി തന്റെ ശിഷ്യഗണങ്ങളോടൊപ്പം അവിടെനിന്നും യത്രയായി. ദേവർഷിയായ ഇന്ദ്രദ്യു‌മ്നൻ ആ ശാപത്തെ ഈശ്വരകല്പിതമെന്നുകണ്ടു് സമാധാനിച്ചു. പെട്ടെന്നുതന്നെ അദ്ദേഹം ഗജരൂപം പ്രാപിച്ചു. എന്നാൽ ശ്രീഹരിയുടെ ഭക്തനായിരുന്നതിനാൽ അദ്ദേഹത്തിനു് ആനയുടെ ജന്മത്തിലും പൂർവ്വജന്മസ്മരണയുണ്ടായിരുന്നു. രാജാവേ!, നക്രത്തിന്റെ പിടിയിലകപ്പെട്ടുവലയുകയായിരുന്ന ഗജേന്ദ്രനെ ആ ശാപത്തിൽനിന്നും മുക്തനാക്കി ഭഗവാൻ തന്റെ പാർഷദപദവി കൊടുത്തു് അവനെ അനുഗ്രഹിച്ചു. തുടർന്നു്, ഗന്ധർവ്വന്മാരും സിദ്ധന്മാരും ദേവന്മാരും പ്രകീർത്തിച്ചുകൊണ്ടു് നിൽക്കെ, ഇന്ദ്രദ്യു‌മ്നനോടൊപ്പം ഭഗവാൻ ഗരുഡോപരി വൈകുണ്ഠത്തിലേക്കു് യാത്രയായി.

രാജൻ!, ഇതാണു് ഗജേന്ദ്രമോക്ഷം എന്ന ഉപാഖ്യാനം. ഹേ കുരുശ്രേഷ്ഠാ!, ശ്രീകൃഷ്ണമാഹാത്മ്യമാകുന്ന ഈ ഉപാഖ്യാനത്തെ കേൾക്കുന്നവർക്കു് നല്ലതു് ഭവിക്കുകയും, കീർത്തി വളരുകയും, ദുസ്വപ്നങ്ങളും കലിദോഷങ്ങളും തീരുകയും ചെയ്യും. അതുകൊണ്ടു്, ഈ പറഞ്ഞ അനുഗ്രഹങ്ങളാഗ്രഹിക്കുന്നവർ പ്രത്യുഷസ്സിൽ എഴുന്നേറ്റു് ശുദ്ധിയോടും ഭക്തിയോടും കൂടി ഈ ആഖ്യാനത്തെ കീർത്തിക്കണം. ഹേ പരീക്ഷിത്തേ!, സർവ്വഭൂതമയനായ വിഭു, ശ്രീഹരി ഗജേന്ദ്രനിൽ പ്രീതനായി സകല ജീവഭൂതങ്ങളും കേൾക്കെ അവനോടു് പറഞ്ഞു. “എന്നേയും, നിന്നേയും, ഈ സരസ്സിനേയും, ഇക്കാണുന്ന ഗിരികന്ദരകാനനങ്ങളേയും, ഈ വൃക്ഷലതാതികളേയും, കുടിലുകളേയും, ദേവദാരുക്കളേയും, ഇക്കാണുന്ന ഗിരിശൃംഗങ്ങളേയും, കൂടാതെ, എനിക്കേറെ ഇഷ്ടമായ പാലാഴിയേയും,  ഭാസുരമായ ശ്വേതദ്വീപിനേയും, എന്റെയീ ശ്രീവത്സകൌസ്തുഭാദികളേയും, കൌമോദകീഗദയേയും, പാഞ്ചജന്യശംഖത്തേയും, പതംഗേശ്വരനായ ഈ ഗരുഡനേയും, എന്റെ സൂക്ഷ്മകലയായ ഈ ശേഷനേയും, എന്നിൽ ആശ്രയം കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലക്ഷ്മീഭഗവതിയേയും, ബ്രഹ്മദേവനേയും, ശംഭുവിനേയും, ദേവർഷിയായ നാരദനേയും, മത്ഭക്തനായ പ്രഹ്ലാദനേയും, മത്സ്യാദി അവതാരങ്ങളിൽ ഞാൻ ചെയ്ത അന്തമായ പുണ്യകർമ്മങ്ങളേയും, സൂര്യചന്ദ്രാഗ്നികളേയും, ഓംകാരമന്ത്രത്തേയും, സത്യത്തേയും, എന്റെ മായയേയും, ഗോവിപ്രന്മാരേയും, അവ്യയമായ സനാതനധർമ്മത്തേയും, ദക്ഷപുത്രികളേയും, ഗംഗ, സരസ്വതി, അളകനന്ദ, യമുന എന്നീ നദികളേയും, ഐരാവതത്തേയും, ധ്രുവനേയും, സപ്തർഷികളേയും, പുണ്യശ്ലോകന്മാരായ സത്ജനങ്ങളേയും ആരാണോ ബ്രാഹ്മമുഹൂർത്തത്തിൽ ഉണർന്നെഴുന്നേറ്റു് ഭക്തിയോടെ ഏകാന്തിയായി സ്വഹൃദയത്തിൽ സ്മരിക്കുന്നതു്, അവർ സകലപാപങ്ങളിൽനിന്നും മുക്തരാകുന്നു. കാരണം ഇപ്പറഞ്ഞവയെല്ലാം എന്റെ വിഭൂതിയുടെ മൂർത്തീഭാവങ്ങളാണു. യാതൊരുവൻ ഈ സ്തോത്രത്താൽ എന്നെ സ്തുതിക്കുന്നുവോ, അവരുടെ പ്രയാണകാലത്തിൽ ഞാൻ അവർക്കു് നിർമ്മലമായ ബുദ്ധിയെ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു.”

ശ്രീശുകൻ പറഞ്ഞു: “അല്ലയോ രാജൻ!, തുടർന്നു്, ഋഷീകേശനായ ഭഗവാൻ ശ്രീഹരി തന്റെ പാഞ്ചജന്യശംഖത്തെ ഉച്ചത്തിൽ മുഴക്കി. ആ പ്രണവാകരത്തെക്കൊണ്ടു് ദേവന്മാരാരെ സന്തോഷത്തിലാറാടിച്ചുകൊണ്ടു് ഭഗവാൻ വാഹനമായ ഗരുഡന്മേലേറി തന്റെ പരംധാമത്തിലേയ്ക്കു് പോകാനൊരുങ്ങി.”

ശ്രീമദ്ഭാഗവതം അഷ്ടമസ്കന്ധം നാ‍ലാമദ്ധ്യായം സമാപിച്ചു.

ഓം തത് സത്.

Previous    Next

Gajendramoksham, Gajendra releived from the curse by Saint Agasthya