10:31 ഗോപികാഗീതം

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം - ദശമസ്കന്ധം - അദ്ധ്യായം - 31

ഗോപികാഗീതം

ഗോപികമാർ പറഞ്ഞു: പ്രിയപ്പെട്ടവനേ, നിന്റെ ജനനം വ്രജഭൂമിയെ അത്യന്തം മഹിമയുള്ളതാക്കി മാറ്റിയിരിക്കുന്നു. അതിനാൽ ഐശ്വര്യദേവതയായ ലക്ഷ്മിദേവി എന്നും ഇവിടെ വസിക്കുന്നു. നിനക്കു വേണ്ടി മാത്രമാണ് നിന്റെ ദാസികളായ ഞങ്ങൾ പ്രാണൻ നിലനിർത്തുന്നത്. ഞങ്ങൾ എല്ലായിടത്തും നിന്നെ തിരയുകയാണ്, ദയവായി ഞങ്ങൾക്ക് ദർശനം നൽകിയാലും. അല്ലയോ പ്രേമസ്വരൂപനായ ഭഗവാനേ!, ശരത്കാലത്തിൽ കുളത്തിൽ വിരിയുന്ന ഏറ്റവും മനോഹരമായ താമരപ്പൂവിന്റെ ഉള്ളിതളിനേക്കാൾ സുന്ദരമാണ് നിന്റെ നോട്ടം. വരദായകനായ നീ, യാതൊരു പ്രതിഫലവും ഇച്ഛിക്കാതെ ഞങ്ങളെത്തന്നെ നിനക്കായി സമർപ്പിച്ച ഈ ദാസികളെ വധിക്കുകയാണോ? ഇത് സത്യത്തിൽ കൊലപാതകമല്ലേ? മഹാപുരുഷനായ നീ പലപ്പോഴും ഞങ്ങളെ സകല വിപത്തുകളിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്.  വിഷജലത്തിൽനിന്നും, അഘൻ എന്ന ക്രൂരനായ സർപ്പത്തിൽനിന്നും, പെരുമഴയിൽനിന്നും, ചുഴലിക്കാറ്റിൽനിന്നും, ഇന്ദ്രന്റെ വജ്രായുധത്തിൽനിന്നും, അരിഷ്ടാസുരനിൽനിന്നും, മയപുത്രനായ വ്യോമാസുരനിൽനിന്നുമൊക്കെ നീ ഞങ്ങളെ കാത്തുരക്ഷിച്ചു.

സുഹൃത്തേ!, നീ യശോദയുടെ മകൻ മാത്രമല്ല, സകല ജീവജാലങ്ങളുടെയും ഉള്ളിലിരിക്കുന്ന സാക്ഷിയാണ്. പ്രപഞ്ചത്തെ സംരക്ഷിക്കണമെന്ന ബ്രഹ്മാവിന്റെ പ്രാർത്ഥനയെത്തുടർന്ന് നീ ഇപ്പോൾ സാത്വതവംശത്തിൽ അവതരിച്ചിരിക്കുകയാണ്. വൃഷ്ണിവംശജരിൽ ഉത്തമനായവനേ!, സംസാരഭയത്താൽ നിന്റെ പാദങ്ങളിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നവർക്ക് അഭയം നൽകുന്നതും, ലക്ഷ്മിദേവിയുടെ കരം ഗ്രഹിക്കുന്നതുമായ നിന്റെ താമരക്കൈകൾ, ആഗ്രഹങ്ങൾ സഫലമാക്കുന്ന ആ തൃക്കൈകൾ, ഞങ്ങളുടെ ശിരസ്സിൽ വെച്ചാലും. അല്ലയോ വ്രജവാസികളുടെ ദുഃഖം തീർക്കുന്നവനേ!, സ്ത്രീകൾക്ക് വീരനായവനേ!, നിന്റെ പുഞ്ചിരി ഭക്തരുടെ മിഥ്യാഭിമാനത്തെ തകർക്കുന്നു. പ്രിയസുഹൃത്തേ!, ഞങ്ങളെ നിന്റെ ദാസികളായി സ്വീകരിച്ച് നിന്റെ സുന്ദരമായ താമരമുഖം ഞങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചുതന്നാലും. നിന്നെ ശരണം പ്രാപിക്കുന്നവരുടെ പാപങ്ങളെ നിന്റെ പാദകമലങ്ങൾ നശിപ്പിക്കുന്നു. പശുക്കളുടെ പിന്നാലെ നടന്നുനീങ്ങുന്ന ആ പാദങ്ങൾ ലക്ഷ്മിദേവിയുടെ നിത്യമായ വാസസ്ഥലമാണ്. കാളിയന്റെ ഫണങ്ങളിൽ നീ പതിപ്പിച്ച ആ പാദങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ വയ്ക്കുകയും ഞങ്ങളിലെ കാമത്തെ ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്താലും.

ഹേ താമരക്കണ്ണാ!, ജ്ഞാനികളുടെ മനസ്സിനെപ്പോലും ആകർഷിക്കുന്ന നിന്റെ മധുരമായ ശബ്ദവും വാക്കുകളും ഞങ്ങളെ വീണ്ടും വീണ്ടും മോഹിപ്പിക്കുന്നു. ഞങ്ങളുടെ വീരനായ ഭഗവാനേ!, നിന്റെ അധരാമൃതം കൊണ്ട് നിന്റെ ദാസികളെ പുനരുജ്ജീവിപ്പിച്ചാലും. നിന്റെ വാക്കുകളിലെ അമൃതും നിന്റെ ലീലകളുടെ വർണ്ണനയും ഈ ലൗകികലോകത്ത് കഷ്ടപ്പെടുന്നവരുടെ ജീവശ്വാസമാണ്. ജ്ഞാനികളായ മഹർഷിമാർ പ്രചരിപ്പിച്ച ഈ കഥകൾ പാപങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുകയും കേൾക്കുന്നവർക്ക് സൗഭാഗ്യം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. ലോകമെമ്പാടും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന ഈ കഥകൾ ആത്മീയശക്തി നിറഞ്ഞതാണ്. നിന്റെ സന്ദേശം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നവർ തീർച്ചയായും വലിയ ദാനശീലരാണ്. നിന്റെ പുഞ്ചിരിയും, സ്നേഹം നിറഞ്ഞ നോട്ടവും, നാം ഒന്നിച്ച് ആസ്വദിച്ച രഹസ്യലീലകളും സംഭാഷണങ്ങളും ധ്യാനിക്കാൻ ഏറ്റവും മംഗളകരമാണ്, അവ ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തെ സ്പർശിക്കുന്നു. എങ്കിലും അല്ലയോ വഞ്ചകാ!, അവ ഞങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ അത്യന്തം വ്യാകുലപ്പെടുത്തുന്നു. പ്രിയനാഥാ!, നീ പശുക്കളെ മേയ്ക്കാനായി വനത്തിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, താമരയേക്കാൾ മൃദുലമായ നിന്റെ പാദങ്ങളിൽ പുല്ലും കല്ലും തട്ടി വേദനിക്കുല്ലോ എന്ന ചിന്ത ഞങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നു. വൈകുന്നേരം, പൊടിപടലങ്ങൾ പുരണ്ടതും ചുരുണ്ട മുടിയിഴകളാൽ അലംകൃതവുമായ നിന്റെ മുഖപത്മം നീ ഞങ്ങൾക്ക് കാട്ടിത്തരുന്നു. ഹേ വീരാ!, അത് ഞങ്ങളിൽ നിന്നോടുള്ള അനുരാഗം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.

ബ്രഹ്മാവ് പോലും പൂജിക്കുന്ന നിന്റെ പാദകമലങ്ങൾ നിന്നെ ശരണം പ്രാപിക്കുന്നവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നു. അവ ഭൂമിയുടെ ആഭരണമാണ്, പരമമായ സംതൃപ്തി നൽകുന്നവയാണ്. വിപത്തുകളിൽ ധ്യാനിക്കാൻ ഉത്തമമായ ആ പാദങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ വെച്ചാലും. ഹേ വീരാ!, ദുഃഖം അകറ്റുന്നതും ആനന്ദം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതുമായ നിന്റെ അധരാമൃതം ഞങ്ങൾക്ക് നൽകിയാലും. നിന്റെ വേണുഗാനത്തിലൂടെ ഒഴുകുന്ന ആ അമൃതം മറ്റെല്ലാ താല്പര്യങ്ങളെയും മറക്കാൻ ഞങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. പകൽ സമയം നീ വനത്തിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, നിന്നെ കാണാതിരിക്കുന്ന ഒരു നിമിഷം പോലും ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു യുഗമായി തോന്നുന്നു. കുറുനിരകളാൽ അലംകൃതമായ നിന്റെ സുന്ദരമുഖം കാണാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, കണ്ണിന്റെ പീലികൾ സൃഷ്ടിച്ച ആ ബ്രഹ്മാവിനെ ഞങ്ങൾ ബുദ്ധിശൂന്യനായി കാണുന്നു. കാരണം ആ പീലികൾ നിന്നെ കാണുന്നതിന് തടസ്സമാകുന്നു. ഹേ അച്യുതാ!, ഞങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഇങ്ങോട്ട് വന്നതെന്ന് നിനക്കറിയാം. നിന്റെ വേണുഗാനത്തിൽ ആകൃഷ്ടരായി അർദ്ധരാത്രിയിൽ നിന്നെ കാണാൻ വന്ന യുവതികളെ നിന്നെപ്പോലൊരു വഞ്ചകനല്ലാതെ മറ്റാരെങ്കിലും ഉപേക്ഷിക്കുമോ? നിന്നെ കാണാൻ വേണ്ടി ഞങ്ങൾ ഭർത്താക്കന്മാരെയും കുട്ടികളെയും ബന്ധുക്കളെയും ഉപേക്ഷിച്ചു വന്നവരാണ്. നിന്നോടൊപ്പമുള്ള രഹസ്യസംഭാഷണങ്ങളും, നിന്റെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖവും, സ്നേഹം നിറഞ്ഞ നോട്ടവും, ലക്ഷ്മിദേവിയുടെ വാസസ്ഥലമായ നിന്റെ വിശാലമായ വക്ഷസ്സും ഓർക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ മനസ്സ് വീണ്ടും വീണ്ടും മോഹാലസ്യപ്പെടുന്നു. നിന്നെ കാണാനുള്ള അതിയായ ആഗ്രഹം ഞങ്ങളിൽ വളരുന്നു.

പ്രിയപ്പെട്ടവനേ!, നിന്റെ മംഗളകരമായ സാന്നിധ്യം ഈ വനത്തിൽ വസിക്കുന്നവരുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ ഇല്ലാതാക്കുന്നു. നിന്റെ സാമീപ്യത്തിനായി ഞങ്ങളുടെ മനസ്സ് കൊതിക്കുകയാണ്. നിന്റെ ഭക്തരുടെ ഹൃദയരോഗത്തിന് പരിഹാരമായ ആ മരുന്ന്, നിന്റെ ദർശനം, അത് ഞങ്ങൾക്ക് നൽകിയാലും പ്രഭോ!. പ്രിയതമാ! നിന്റെ പാദകമലങ്ങൾ അത്യന്തം മൃദുലമാണ്. അവ വേദനിക്കും എന്ന് ഭയന്നാണ് ഞങ്ങൾ അവ പതുക്കെ ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ വെക്കുന്നത്. ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം നിന്നിൽ മാത്രമാണ്. വനവീഥികളിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ നിന്റെ പാദങ്ങളിൽ കല്ലുകൾ തട്ടി മുറിവേൽക്കുമോ എന്ന ആശങ്കയാൽ ഞങ്ങളുടെ മനസ്സ് നീറുകയാണ്.

ശ്രീമദ് ഭാഗവതം ദശമസ്കന്ധം മുപ്പത്തൊന്നാമധ്യായം സമാപിച്ചു.

ഓം തത് സത്

<<<<<  >>>>>

ഗോപികാഗീതം

ജയതി തേഽധികം ജന്മനാ വ്രജഃ 

ശ്രയത ഇന്ദിരാ ശശ്വദത്ര ഹി । 

ദയിത ദൃശ്യതാം ദിക്ഷു താവകാ- 

സ്ത്വയി ധൃതാസവസ്ത്വാം വിചിന്വതേ ॥ 1 ॥

ശരദുദാശയേ സാധുജാതസത്- 

സരസിജോദരശ്രീമുഷാ ദൃശാ । 

സുരതനാഥ തേഽശുല്കദാസികാ 

വരദ നിഘ്നതോ നേഹ കിം വധഃ ॥ 2 ॥

വിഷജലാപ്യയാദ് വ്യാളരാക്ഷസാദ് 

വവർഷമാരുതാദ് വൈദ്യുതാനലാത് ।

വൃഷമയാത്മജാദ് വിശ്വതോ ഭയാ-

ദൃഷഭ തേ വയം രക്ഷിതാ മുഹുഃ ॥ 3 ॥

ന ഖലു ഗോപീകാനന്ദനോ ഭവാൻ 

അഖിലദേഹിനാമന്തരാത്മദൃക് । 

വിഖനസാർഥിതോ വിശ്വഗുപ്തയേ 

സഖ ഉദേയിവാൻ സാത്വതാം കുലേ ॥ 4 ॥

വിരചിതാഭയം വൃഷ്ണിധൂര്യ തേ 

ചരണമീയുഷാം സംസൃതേർഭയാത് । 

കരസരോരുഹം കാന്ത കാമദം 

ശിരസി ധേഹി നഃ ശ്രീകരഗ്രഹമ് ॥ 5 ॥

വ്രജജനാർതിഹൻ വീര യോഷിതാം 

നിജജനസ്മയധ്വംസനസ്മിത । 

ഭജ സഖേ ഭവത്കിങ്കരീഃ സ്മ നോ 

ജലരുഹാനനം ചാരു ദർശയ ॥ 6 ॥

പ്രണതദേഹിനാം പാപകർഷണം

തൃണചരാനുഗം ശ്രീനികേതനം ।

ഫണിഫണാർപിതം തേ പദാംബുജം

കൃണു കുചേഷു നഃ കൃന്ധി ഹൃച്ഛയമ് ॥ 7 ॥

മധുരയാ ഗിരാ വൽഗുവാക്യയാ

ബുധമനോജ്ഞയാ പുഷ്കരേക്ഷണ ।

വിധികരീരിമാ വീര മുഹ്യതീർ

അധരസീധുനാപ്യായയസ്വ നഃ ॥ 8 ॥

തവ കഥാമൃതം തപ്തജീവനം

കവിഭിരീഡിതം കല്മഷാപഹം ।

ശ്രവണമംഗളം ശ്രീമദാതതംഭുവി 

ഗൃണന്തി യേ ഭൂരിദാ ജനാഃ ॥ 9 ॥

പ്രഹസിതം പ്രിയ പ്രേമവീക്ഷണം

വിഹരണം ച തേ ധ്യാനമംഗലം ।

രഹസി സംവിദോ യാ ഹൃദിസ്പൃശഃ

കുഹക നോ മനഃ ക്ഷോഭയന്തി ഹി ॥ 10 ॥

ചലസി യദ് വ്രജാച്ചാരയൻ പശൂൻ

നലിനസുന്ദരം നാഥ തേ പദം ।

ശിലതൃണാങ്കുരൈഃ സീദതീതി നഃ

കലിലതാം മനഃ കാന്ത ഗച്ഛതി ॥ 11 ॥

ദിനപരിക്ഷയേ നീലകുന്തലൈർ

വനരുഹാനനം ബിഭ്രദാവൃതം ।

ഘനരജസ്വലം ദർശയൻ മുഹുർ

മനസി നഃ സ്മരം വീര യച്ഛസി ॥ 12 ॥

പ്രണതകാമദം പദ്മജാർചിതം 

ധരണിമണ്ഡനം ധേയമാപദി । 

ചരണപങ്കജം ശന്തമം ച തേ 

രമണ നഃ സ്തനേഷ്വർപയാധിഹൻ ॥ 13 ॥

സുരതവർധനം ശോകനാശനം 

സ്വരിതവേണുനാ സുഷ്ഠു ചുംബിതം । 

ഇതരരാഗവിസ്മാരണം നൃണാം 

വിതര വീര നസ്തേഽധരാമൃതം ॥ 14 ॥

അടതി യദ് ഭവാൻ അഹ്നി കാനനം

ത്രുടി യുഗായതേ ത്വാമപശ്യതാം ।

കുിലകുന്തളം ശ്രീമുഖം ച തേ

ജഡ ഉദീക്ഷതാം പക്ഷ്മകൃദ് ദൃശാം ॥ 15 ॥

പതിസുതാൻവയഭ്രാതൃബാന്ധവാ-

നതിവിലങ്‌ഘ്യ തേഽന്ത്യച്യുതാഗതാഃ ।

ഗതിവിദസ്തവോദ്ഗീതമോഹിതാഃ

കിതവ യോഷിതഃ കസ്ത്യജേന്നിശി ॥ 16 ॥

രഹസി സംവിദം ഹൃച്ഛയോദയം

പ്രഹസിതാനനം പ്രേമവീക്ഷണം ।

ബൃഹദുരഃ ശ്രിയോ വീക്ഷ്യ ധാമ തേ

മുഹുരതിസ്പൃഹാ മുഹ്യതേ മനഃ ॥ 17 ॥

വ്രജവനൗകസാം വ്യക്തിരങ്ഗ തേ 

വൃജിനഹന്ത്യലം വിശ്വമംഗലം । 

ത്യജ മനാക് ച നസ്ത്വത്സ്പൃഹാത്മനാം 

സ്വജനഹൃദ്രുജാം യന്നിഷൂദനം ॥ 18 ॥

യത്തേ സുജാതചരണാമ്ബുരുഹം സ്തനേഷുഭീതാഃ 

ശനൈഃ പ്രിയ ദധീമഹി കർക്കശേഷു ।

തേനാടവീമടതി തദ് വ്യഥതേ ന കിംസ്വിത്

കൂർപാദിഭിർഭ്രമതി ധീർഭവദായുഷാം നഃ ॥ 19 ॥